Οι γονείς που καταπιέστηκαν από τους δικούς τους γονείς επιλέγουν ακραίες μορφές διαπαιδαγώγησης. Οι γονείς που επιλέγουν να είναι αυστηροί και δεν επιτρέπουν στο παιδί να εκφράσει την άποψή του και επιβάλλουν τους κανόνες χωρίς να αιτιολογούν την αναγκαιότητά τους σε κάθε περίσταση, μεγαλώνουν το παιδί τους με φόβο πως, εάν δεν υπακούσει θα χάσει την αγάπη του μπαμπά και της μαμάς. Η άλλη πλευρά της ελεύθερης διαπαιδαγώγησης και της ενδοτικής συμπεριφοράς από την πλευρά των γονέων μαθαίνουν στο παιδί ότι, όταν διεκδικεί με ένταση αυτό που θέλει κάποια στιγμή η μαμά του ή ο μπαμπάς του θα υποχωρήσει και θα πάρει αυτό που θέλει. Οι γονείς κάνουν ό,τι θέλει το παιδί, γιατί θέλουν στα μάτια του απλώς να είναι οι καλύτεροι στον κόσμο.
Η σύγχρονη μαμά τρέχει από το πρωί ως το βράδυ, ακόμα κι όταν δε δουλεύει. Κι επειδή είναι πιο μορφωμένη από τις προηγούμενες γενιές μαμάδων χρησιμοποιεί περισσότερο το διάλογο, ξέρει να κάνει υπομονή, δίνει στο παιδί τη δυνατότητα επιλογών, γιατί δε θέλει το παιδί της να φοβάται να μιλήσει ή να νιώθει ότι το υποτιμά. Η ελευθερία έκφρασης μερικές φορές προκαλεί προβλήματα στην επικοινωνία του παιδιού μαζί της. Μετά από μια σειρά λανθασμένων χειρισμών οι μαμά εμφανίζει αδυναμία να βάλει όρια αλλά και να βοηθήσει το παιδί της να καταλάβει ότι η συμπεριφορά του είναι ανάρμοστη.
Μετά από το διάλογο και τις πολλές ευγενικές παρατηρήσεις, εάν το παιδί εξακολουθεί να κάνει τα ίδια, η μαμά καταφεύγει στη δωροδοκία, προκειμένου να μη φτάσει στα άκρα και να αποφύγει τις προστριβές και την τιμωρία για να μην πληγώσει ψυχολογικά το παιδί της.Τότε η μαμά και το παιδί αρχίζουν να τραβούν το σχοινί. Τραβούν πολύ και οι δυο πλευρές, μέχρι που η μία κουράζεται από την ένταση και αποφασίζει να χαλαρώσει λίγο το σχοινί. Συνήθως αυτή είναι της μαμάς, που δεν αντέχει να ακούει το παιδί της να κλαίει, να ουρλιάζει και να το βλέπει να πέφτει στο πάτωμα με κίνδυνο να χτυπήσει. Ήδη η ένταση της καθημερινότητας έχει μειώσει τις αντοχές της και είναι πολύ εύκολο να υποχωρήσει γιατί δεν αντέχει αλλά και δε θέλει να παρατείνεται η ένταση και μέσα στο σπίτι.
Μετά από κάθε περιστατικό έντασης , στο τέλος το παιδί παίρνει αυτό που θέλει. Αρκεί να βρει το όριο της μαμάς την κατάλληλη χρονική στιγμή. Εξάλλου, αφού κανείς δεν το βοηθάει να κατανοήσει για ποιο λόγο συμπεριφέρεται έτσι, θεωρεί ότι καλύτερα να έχει κακή συμπεριφορά μια και αυτή το οδηγεί στα θέλω του! Εκείνο που το μπερδεύει ακόμα περισσότερο, όμως, είναι η περίεργη συμπεριφορά της μαμάς.Τις περισσότερες φορές του δίνει ό,τι θέλει και κάποιες άλλες του απαγορεύει ή το απειλεί ότι θα του απαγορεύσει τα πάντα. Σε αυτή την περίπτωση αντιλαμβάνεστε ότι «έχετε χάσει το παιχνίδι».
Τι πρέπει να κάνετε; Προφανώς και υπάρχει τρόπος για να κατανοήσει το παιδί σας ότι όλες τις ώρες δεν επιτρέπονται τα πάντα.
Βάλτε όρια στη συμπεριφορά του παιδιού σας
Η λέξη ΟΡΙΑ με μόλις τέσσερα γράμματα, κρύβει το μυστικό που θα σας απαλλάξει από την καταδυνάστευση. Τα παιδιά χρειάζονται καθοδήγηση. Είναι επικίνδυνο να τα αφήνετε ανεξέλεγκτα. Όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να το κάνετε. Δεν είναι ανάγκη να βάλετε όρια που να συμπεριλαμβάνουν οπωσδήποτε την άρνηση. Αναζητήστε όρια που θα κάνουν την αγάπη σας προφανή και θα ενισχύσουν τα επιχειρήματά σας.
Σταματήστε να φωνάζετε στο παιδί.
Δε χρειάζεται να σας ακούει όλη η γειτονιά στην προσπάθεια να σταματήσετε το παιδί σας να κάνει κάτι.Αρκεί να έχετε σταθερό τόνο στη φωνή σας. Ακουμπάτε το παιδί σας, το κοιτάτε στα μάτια και το κάνετε να καταλάβει πως θα μείνει εκεί μέχρι να συμφωνήσει ότι θα συμπεριφερθεί σωστά. Μόνο εάν ξέρει ότι σοβαρολογείτε, θα συμβιβαστεί και θα σκεφτεί.
Ελέγξτε, εάν η ανάρμοστη συμπεριφορά του παιδιού σας είναι ένα μήνυμα για προσοχή από πλευρά σας.
Τα παιδιά δε τσιρίζουν πάντα, επειδή απλώς θέλουν ένα παιχνίδι ή επιμένουν να φάνε ακόμα μια σοκολάτα ενώ ξέρουν ότι μόλις έφαγαν και η μαμά δεν επιτρέπει δεύτερη Σκεφτείτε πως ίσως φωνάζουν, γιατί έχουν ανάγκη την προσοχή σας έστω και μέσα από το θυμό τους. Ικανοποιήσετε την ανάγκη τους, όχι εκείνη τη δεδομένη στιγμή αλλά λίγο αργότερα και μέσα από μια άλλη διαδικασία, ώστε να μη φανεί ότι υποχωρείτε, όταν αρχίζουν τις φωνές. Ναι είναι σκληρό για κάθε γονιό κυρίως για τις μαμάδες, που τρέχουν όλη την ημέρα να τα προλάβουν όλα, και τη λίγη ώρα που έχουν στη διάθεσή τους με το παιδί να φερθούν ψυχρά στη διαχείριση του περιστατικού της έξαρσης του θυμού του παιδιού τους, αλλά είναι απαραίτητο. Όλες οι ώρες είναι δικές σας για να του εκφράσετε την αγάπη σας κι αυτό θα το εισπράξει. Κάνετε λίγο υπομονή και μετά το περιστατικό και την ηρεμία δείξτε την αποδοχή στο παιδί σας.
Συζητήστε μαζί του για το πώς ήταν η ημέρα σας
Τι θα λέγατε για λίγα λεπτά συζήτησης, κάθε μέρα, όσον αφορά τα συναισθήματα του παιδιού και τα δικά σας; Ορίστε μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας και συζητήστε όλα αυτά που σας απασχολούν κι αυτά που σας έκαναν να υιοθετήσετε κακές συμπεριφορές. Έχετε αυτιά και μάτια ανοιχτά για να δείτε τι απασχολεί το παιδί σας. Το να είστε κοντά του είναι το καλύτερο φάρμακο για κάθε «άρρωστη και ενοχλητική» συμπεριφορά του παιδιού σας.
Απαλλαγείτε από τις ενοχές
Οι ενοχές κάνουν παρέα στις μαμάδες μέχρι το τέλος της ζωής τους. Αυτό, όμως, δεν πρέπει να σημαίνει ότι θα υποχωρείτε κάθε φορά που το παιδί σας έχει μια απαίτηση. Καλό είναι να θυμάστε τι κανείς δεν είναι τέλειος και να ζητάτε συγγνώμη από τα παιδιά, όταν χρειάζεται.
