Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι δυσκολότερο για έναν άνθρωπο από το να «χάνει» ένα μέλος της οικογένειας του και ιδιαίτερα τόσο νέο».
Η Ελένη Πέτα μιλά στο περιοδικό Λοιπόν και στη Ρενέ Σαραντινού για τον ερχομό του γιου της στον οποίο έδωσε το όνομα του αδελφού της που «χάθηκε» το 1994.
Ποιο ήταν το δυσκολότερο κομμάτι στη ζωή σου;
«Το δυσκολότερο κομμάτι ζωής που βίωσα και νομίζω ότι ποτέ δεν τελειώνει είναι όταν «έχασα» τον αδελφό μου, το 1994, σε δυστύχημα με μηχανή. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι δυσκολότερο για έναν άνθρωπο από το να «χάνει» ένα μέλος της οικογένειας του και ιδιαίτερα τόσο νέο. Ήταν, είναι και θα είναι το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετώπισα, όλα τα άλλα δεν είναι τίποτα. Είμαι φύσει και θέσει αισιόδοξη, πιστεύω στο καλύτερο, δεν με παίρνει από κάτω. Έχω ένα μηχανισμό που ενεργοποιείται όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά, σκέφτομαι ότι όλα θα πάνε καλύτερα και γίνεται. Πάντα το είχα αυτό.»
Αυτό σε βοηθάει και στις δύσκολες στιγμές;
«Αυτό με βοηθάει γενικότερα, δεν πανικοβάλλομαι, δεν το αφήνω να κυριεύσει τη ζωή μου. Έδωσα στο γιο μου το όνομα του αδελφού μου, τον Έλεγαν Νίκο, έτσι είχα πει όταν τον «έχασα», ότι αν έκανα παιδί και ήταν αγόρι, θα του έδινα το όνομα του.»
Τι άλλαξε με τη γέννηση του γιου σου;
«Ο γιος μου άλλαξε εντελώς την κοσμοθεωρία μου, μου έκανε πολύ καλό. Ο ερχομός του παιδιού μου στη ζωή μου ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί, από κάθε άποψη. Ισορρόπησε το χαρακτήρα μου, τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, κατάλαβα τι σημαίνει πραγματική αγάπη, χαρά και ευτυχία. Ποτέ δεν ήμουν της καριέρας, και πριν από τον ερχομό του γιου μου, αλλά η απόλυτη προτεραιότητα μου πια είναι ο γιος μου. Τώρα έχω κάτι πάνω από τη δουλειά μου, όλη μου η σκέψη και η ενέργεια είναι σε αυτόν.»
