Εάν βρίσκεστε σε μία κατάσταση επικίνδυνη για το παιδί και κρίνετε απαραίτητο ότι θα πρέπει να παρέμβετε μπορείτε να το κάνετε χωρίς να ουρλιάξετε στο παιδί που έκανε κάτι επικίνδυνο. Επικεντρωθείτε στην ασφάλειά του, προσπαθήστε να ελέγξετε τον φόβο σας και συζητήστε αργότερα τι έκανε λάθος το παιδί και τι θα έπρεπε να κάνει σωστά.
Αφήστε να περάσει λίγος χρόνος από το περιστατικό και μετά κάντε την παρατήρηση. Την ώρα που το παιδί νευριάζει και ξεσπά η αδρεναλίνη χτυπά κόκκινο και αυτό σας κάνει περισσότερο υπερβολική στις αντιδράσεις σας.
Χρησιμοποιήσετε τη μέθοδο της αποφυγής. Εάν κάποια συμπεριφορά του παιδιού σας (όχι επικίνδυνη για τη σωματική του ακεραιότητα) σας ενοχλεί και αυτή επαναλαμβάνεται σταματήστε να κάνετε παρατηρήσεις. Φύγετε από το χώρο , ηρεμήστε λίγο και κάποια άλλη στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας συζητείστε με το παιδί σας αυτό που σας ενοχλεί. Αν η ακαταστασία του δωματίου του παιδιού σας κάνει να θυμώνετε κάθε φορά που την αντικρίζετε, απλώς κλείστε την πόρτα για λίγο και, όταν θα είστε σε κατάσταση να το συζητήσετε μαζί του, κάντε το.