Το Imposter syndrome ή αλλιώς σύνδρομο του απατεώνα, επινοήθηκε για να περιγράψει, τον φόβο που νιώθουν οι πετυχημένοι άνθρωποι στο χώρο εργασίας, ότι κάποια στιγμή, οι γύρω τους θα αντιληφθούν ότι δεν είναι τόσο καλοί στο αντικείμενό τους.
Το σύνδρομο υπάρχει, χωρίς απαραίτητα να μην είναι όντως καλός αυτός που φοβάται.
Οι ψυχολόγοι Dr. Pauline R. Clance και Suzanne Α. Imes το 1978, παρουσίασαν την μελέτη τους, και ο όρος σύνδρομο του απατέωνα έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά.
Έρενα το 1980 έλεγε ότι 3 στους δέκα νιώθουν αυτό το συναίσθημα, ενώ άλλη έρευνα μεταγενέστερη, αποκάλυψε ότι 70% των εργαζομένων πιστεύουν ότι κάποια στιγμή οι ανώτεροί τους θα πιστέψουν πως δεν είναι ικανοί για την εργασία που τους έχει ανατεθεί.
Οι ψυχολόγοι κάνουν λόγω για ένα συναίσθημα, δεν είναι ψυχολογική διαταραχή, που επιδεινώνεται από το περιβάλλον, όταν δηλαδή γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι κακοπροαίρετοι που συνεχώς σχολιάζουν τις συμπεριφορές των άλλων.
Πάνω σε αυτό το σύνδρομο έχει χτιστεί μια ολόκληρη βιομηχανία σεμιναρίων αυτοβελτίωσης, που προσπαθούν να ενθαρρύνουν τον κόσμο να πιστέψει στις δυνάμεις του, και από ότι φαίνεται από τη ζήτηση που έχουν, μάλλον τότε το "σύνδρομο του απατέωνα" απασχολεί πολλούς...
