Χαμηλότερη από ό,τι πίστευαν μέχρι πρότινος οι επιστήμονες είναι η οστική πυκνότητα των γυναικών που βρίσκονται στην περίοδο μετά την εμμηνόπαυση σύμφωνα με μεγάλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Bone and Mineral Research
Σκοπός της μελέτης ήταν να παρακολουθήσει τις μακροπρόθεσμες αλλαγές στην οστική πυκνότητα των γυναικών μετά την εμμηνόπαυση και τους παράγοντες που την επηρεάζουν. Ο πληθυσμός της μελέτης αποτελούταν από ένα τυχαίο δείγμα 3.222 γυναικών που συμμετείχαν στη μελέτη Πρόληψης και Παραγόντων Κινδύνου της Οστεοπόρωσης Kuopio (OSTPRE), από τις οποίες το 62,1% βρίσκονταν στη φάση της μετεμμηνόπαυσης κατά την έναρξη της μελέτης.
Οι συμμετέχουσες υποβάλλονταν σε διάφορες μετρήσεις κάθε πέντε χρόνια και για μια 25ετή συνολικά περίοδο παρακολούθησης, ενώ απαντούσαν και σε ερωτηματολόγια σχετικά με τους παράγοντες κινδύνου για την οστεοπόρωση. Κατά τη διάρκεια των 25 ετών, η βασική κοόρτη μειώθηκε σε 686 γυναίκες, οι οποίες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες βάσει της αρχικής οστικής πυκνότητας, καθώς και σε δύο ακόμα ομάδες, ανάλογα με το αν είχαν υποβληθεί σε θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης και χρήση κορτικοστεροειδών ή όχι. Επιπλέον, αξιολογήθηκε η νοσηρότητα, που ορίστηκε ως ο συνολικός αριθμός των γενικών και των ειδικών παθήσεων που επηρεάζουν την οστική πυκνότητα.
Όπως διαπιστώθηκε, λοιπόν, η μέση αλλαγή της οστικής πυκνότητας στα 25 έτη ήταν -10,1%. Πιο αναλυτικά, η υψηλότερη αρχική οστική πυκνότητα σχετίστηκε με μεγαλύτερο ποσοστό οστικής απώλειας, ενώ ο χαμηλότερος αρχικός δείκτης μάζας σώματος και η μεγαλύτερη αύξηση του ΔΜΣ βρέθηκε πως προστατεύουν έναντι της μετεμμηνοπαυσιακής οστικής απώλειας. Τέλος, η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης συνδέθηκε με χαμηλότερη οστική απώλεια μετά την εμμηνόπαυση.
«Βρήκαμε πως η μετεμμηνοπαυσιακή οστική απώλεια ήταν σταθερή και φάνηκε να ανέρχεται σε σχεδόν 10% σε διάστημα 25 ετών. Οι γυναίκες που είχαν χαμηλότερο σωματικό βάρος κατά την έναρξη της μελέτης και το αύξησαν κατά την περίοδο της παρακολούθησης παρουσίασαν χαμηλότερη οστική απώλεια μετά την εμμηνόπαυση, ενώ όσο υψηλότερη ήταν η αρχική οστική πυκνότητα, τόσο υψηλότερο και το ποσοστό οστικής απώλειας», σημειώνουν καταληκτικά οι επιστήμονες.
