Από μικρή ηλικία για τ’ αγόρια είναι σημαντικό το μέγεθος του πέους, όπως ξέρουν οι άντρες - πράγμα πού δεν πολυκαταλαβαίνουν οι γυναίκες. Αυτό, όμως, είναι το βασικό πρόβλημα του άντρα, παρόλο ότι δεν το ομολογεί κανένας, γιατί όλοι θέλουν να θεωρούν πως είναι έπαρκώς προικισμένοι. δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να το ομολογεί.
Από τον ψυχίατρο- Ψυχοθεραπευτή Ματθαίο Γιωσαφατ.
Πάντως ή βάση τής αυτοεκτίμησης του άντρα είναι το πουλί του και το πώς το βλέπει ή γυναίκα. Και αυτό είναι το άγχος των Ανδρών. Παθαίνουν ένα σωρό προβλήματα ψάχνοντας μέσα από την ικανοποίηση τής γυναίκας να βεβαιωθούν ότι είναι άντρες, ότι δηλαδή αυτό πού έχουν είναι καλό. το μικρό πέος έχει μεγάλη σημασία για τον πολιτισμό, γιατί δημιουργεί μιαν ανάγκη αναπλήρωσης. Πάρα πολλοί μεγάλοι άνδρες είχαν μικρό πέος. Μεγάλοι στρατηγοί... είναι πλέον βεβαιωμένο ότι ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ναπολέων, όλοι οι «μεγάλοι» ήταν μικροπεϊκοί, πλην του Μεγάλου Πέτρου πού θεωρούνταν ότι ήταν μεγάλος και κάτω! Έτσι ύπεραναπλήρωναν γενόμενοι μεγάλοι στην εξουσία, να τούς φοβάται ο κόσμος. Μ’ αυτό το φόβο δημιουργούνται και διαστροφές, όπως ή επιδειξιμανία. Συνήθως είναι ένας φόβος ότι το πουλί του είναι μικρό και διαλέγει καμιά κοπελίτσα να το δείξει, ώστε από τον φόβο της να βεβαιωθεί ότι υπάρχει. Γι’ αυτό ο καλύτερος τρόπος να τον αντιμετωπίσετε, άμα σας τύχει, είναι να χαμογελάσετε καί να του πείτε «καλός εϊσαι», κι ό φουκαράς θα φύγει...
Σε τι έχουν όμως το πρόβλημα οι γυναίκες; Έδώ ο Φρόυντ έκανε λάθος, κατά τη γνώμη μου, γιατί πίστεψε ότι οι γυναίκες έχουν το αντίθετο πρόβλημα, ότι δεν έχουν πέος, άρα έκει έχουν ενα μεγάλο τραύμα καί άναπτύσσουν φθόνο τού πέους, ο όποιος στήριξε πολλά πράγματα από την ψυχοπαθολογία των γυναικών την εποχή εκείνη. Έγώ αυτό δεν το πιστεύω για όλες τις γυναίκες. Πραγματικά σημαντικός αριθμός γυναικών έχουν τυπικά φθόνο του πέους πού εκδηλώνεται με νευρωτικά προβλήματα, δυσκολία στην σχέση και στην σεξουαλικότητα. Ό Φρόυντ έλεγε ότι τα κοριτσάκια βλέπουν το αγοράκι, ότι κάτι έκει του κρέμεται ένα αυτές δεν έχουν, άρα νιώθουν μειονεκτικά καί πολλές φορές δημιουργούν επιθετικότητα πρός την μάνα τους πού δεν τούς έδωσε το ίδιο πράγμα. το βλέπουμε σε λεσβίες που στον σχέση τους με άλλη γυναίκα φοράνε τεχνητά πέη, για να ζήσουν αυτό πού θα ήθελαν να έχουν, ενώ άλλες έχουν την κανονική «παθητική» στάση τής γυναίκας. Όταν, λοιπόν, έρχονται τα κοριτσάκια καί διαμαρτύρονται η ρωτούν, πρέπει να τούς εξηγούμε απλά ότι έχουν κι εκείνες γεννητικά όργανα καί ότι τής γυναίκας είναι πιο πολύτιμα από του άντρα, γιατί φέρουν την ζωή, μέσα απ’ αύτά γεννιόμαστε, καί γι’ αύτόν τον λόγο ή φύση τα προφυλάσσει καί είναι πρός τα μέσα, πράγμα πού είναι αληθινό. Οπότε το κοριτσάκι δεν έχει την αίσθηση ότι δεν έχει τίποτε, καταλαβαίνει ότι έχει όργανα, αλλά είναι φυλαγμένα όπως ή καρδιά, πού δεν την κυκλοφορούμε άπ’ έξω.
Tο πρόβλημα των γυναικών, κατ’ έμένα τουλάχιστον, είναι ή ομορφιά. Οί άντρες καμαρώνουν ή αισθάνονται μειονεκτικά ανάλογα με το πέος, οί γυναίκες, ανάλογα με την εξωτερική τους εμφάνιση. Παρόλο πού δεν το ομολογούν πολύ, καθώς μεγαλώνουν καταλαβαίνουν πώς παίζει μεγάλο ρόλο στήν ζωή τους. Ή ώρα τής άλήθειας γιά τόν άντρα είναι όταν πάει στο κρεβάτι με μια γυναίκα, πού θα φανεί τι έχει ο σάκος. Ή γυναίκα την αντιμετωπίζει κάθε μέρα, πολλές φορές από τούς γονείς της, από τούς συγγενείς πού λένε: «τι ώραιο κοριτσάκι ή Κατερίνα!», καί το άσχημο είναι δίπλα. Τούς σπρώχνει λίγο ή μητέρα, «ά,ναί, καί ή Μαρία καλή είναι», ή «είναι καλή μαθήτρια», ή «είναι καλό κορίτσι»... Καί όπως ξέρουμε τα καλά κορίτσια πάνε στον Παράδεισο καί τα κακά πάνε παντού καί έτσι τα κορίτσια μεγαλώνουν με αίσθημα μειονεξίας, ότι δεν θα τα καταφέρουν. Γιατί, αν είσαι όμορφη γυναίκα, έχεις πολλά προβλήματα (στην Ελλάδα ιδιαίτερα), αλλά έχεις καί πολλά πλεονεκτήματα. εάν ψάχνεις για δουλειά, έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να σε προλάβουν άμα είσαι όμορφη, παρά άμα ξέρεις καλά την δουλειά σου. το ίδιο ισχύει για τον γάμο καί για όλα. αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για την κοπέλα καί οι
γονείς δεν πρέπει να λένε ψέματα. Ας πούνε, έστω, παρηγορητικά ότι καθένας έχει την ομορφιά του-γιατί ομορφιά δεν είναι μόνο τα εξωτερικά στοιχεία, και το κορίτσι, όπως καί όλοι, πρέπει να προσπαθήσει να αναπτύξει και άλλα στοιχεία, όπως τον τρόπο πού ντύνεται, πού μιλάει, πού μπορεί να κάνει μιά γυναίκα -ή καί έναν άντρα- γοητευτικούς.
Δυστυχώς η ζωή είναι άδικη καί κάποιους τούς προικίζει παραπάνω από άλλους: στο πέος, στο μυαλό, στήν ομορφιά, στήν τύχη να έχεις καλή μητέρα, σέ ολα. Γι’ αύτο μετά οι άνθρωποι μπορεί να κάνουν επαναστάσεις, για τί; Για τα λεφτά. Γιατί είναι το μόνο πού μπορούν ν’ αλλάξουν, να τα πάρουν από τούς πλούσιους κ.λπ. για τα άλλα τί μπορεί να κάνεις; να ψηλώσεις δεν γίνεται. να γίνεις πιο όμορφος, δεν γίνεται- βελτιώνεσαι λίγο βέβαια... να γίνεις εξυπνότερος, δεν γίνεται- γεννιέσαι μ’ αυτό. τι άλλο να κάνεις; να βρεις μιά καλή μαμά; αυτή ή μαμά σου έτυχε. Έχοντας, λοιπόν, όλοι μιά αίσθηση μειονεξίας σε κάποιους τομείς, το μόνο πού μπορούμε να κάνουμε είναι να ζητήσουμε ισότητα στο χρήμα. Καί έτσι όλες οι επαναστάσεις σ’ αυτό στηρίζονται, στην απαίτηση για ισότητα χρήματος. Μόνο στην αρχαία Αθήνα (δεν θυμάμαι αν είναι στις Έκκλησιάζουσες ή τις Θεσμοφοριάζουσες) μαζεύτηκαν οι πιο ηλικιωμένες γυναίκες καί έβγαλαν νόμο οι άντρες να μήν επιτρέπεται να πηγαίνουν με τις νέες γυναίκες αν δεν περάσουν πρώτα απ' τις πιο με γάλες, άφου κι αυτές είχαν τις ίδιες ή και περισσότερες ανάγκες από τις νεότερες. αλλά αυτό στην ζωή δεν εφαρμόζεται...
Απόσπασμα από το βιβλίο Μεγαλώνοντας στην ελληνική οικογένεια. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ και τον κύριο Γιωσαφατγια την ευγενική παραχώρηση του υλικού.
