Τα δύο τηλεφωνήματα που είχε με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη αποκάλυψε σε συνέντευξή του στο «ΒΗΜΑgazino» ο δημοφιλής ηθοποιός Σπύρος Παπαδόπουλος, που ήταν και ο βασικός πρωταγωνιστής των σποτ που προβλήθηκαν για την πρόληψη και προστασία από τον κορονοϊό.
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είπε: «Εντάξει, την πρώτη φορά με κάλεσε για να με ευχαριστήσει. Τη δεύτερη του τηλεφώνησα εγώ. Καθόμουν με τους φίλους μου και είδαμε ένα βίντεο στο Facebook με ένα νεαρό φοιτητή στο αεροδρόμιο που έλεγε ότι καμία 80άρια αν θυμάμαι καλά Έλληνες φοιτητές είχαν εγκλωβιστεί στο Λονδίνο.
Μου λένε οι φίλοι μου "δεν παίρνεις το Μητσοτάκη;”. Ήταν 10 το βράδυ, τηλεφωνώ στο γραφείο του και πράγματι το σηκώνει μία κοπέλα. Μου λέει "Δεν είναι εδώ θα τον ειδοποιήσω όμως ότι πήρατε για να σας καλέσει”. Και πράγματι σε 5 λεπτά χτυπάει το τηλέφωνο και είναι εκείνος. Του εξηγώ την κατάσταση και απαντά: "Σε ευχαριστώ που με κάλεσες για κάτι που δεν σε αφορά. Είμαι απόλυτα ενημερωμένος. Έχω ειδοποιήσει τον Χαρδαλιά. Αυτό είναι το κινητό μου. Κράτα το". Νομίζω αυτή η στάση δείχνει κάτι».
Ερωτώμενος γενικότερα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ανέφερε: «Να πω την αλήθεια δεν παρακολουθώ στενά την πολιτική. Δεν βλέπω ειδήσεις. Αλλά έχω μια διαίσθηση που σπάνια πέφτει έξω. Όταν ήρθε η Νέα Δημοκρατία στα πράγματα μου φάνηκε ότι είχαν σχέδιο, ότι ήταν οργανωμένοι, δουλεμένοι.
Στην πανδημία είναι κοινώς αποδεκτό ότι έκαναν εξαιρετική δουλειά. Δεν κάλεσαν τους ημετέρους. Ακόμα και εμένα που με φώναξαν για το σποτάκι. Θα μπορούσαν να πάρουν κάποιον φίλα προσκείμενο. Δεν το έκαναν ενώ ξέρουν ότι δεν ανήκω στον χώρο τους. Τώρα, δεν θέλω να μπω στον άξονα της πολιτικής τους. Δεν ξέρω αν περνάνε αντεργατικά νομοσχέδια για παράδειγμα. Μπορεί και να περνάνε. Δεν το γνωρίζω. Εγώ μιλώ για την αίσθηση που έχω».
Για τη σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο αλλά και τη σχέση του με τον Θεό είπε: «Μεγάλωσα με γιαγιάδες πολύ ένθεες. Πήγαινα κι εγώ μικρός στην εκκλησία. Ξέρω απ’ έξω όλη τη Θεία Λειτουργία. Κάτι μέσα μου αντιδρούσε. Λέει κάποια στιγμή ο Μπέκετ ότι η μάνα μας, μας γεννά πάνω από τον τάφο μας. Και αυτό το διάστημα, από την κοιλιά της μέχρι να πέσουμε στη μαρμάρινη πλάκα, αυτό το φωτεινό διάλειμμα, είναι η ζωή. Θαυμάζω πάντως τους ανθρώπους που πιστεύουν. Τους σέβομαι. Καμιά φορά τους ζηλεύω κιόλας».
Για την μεγάλη περιπέτεια υγείας που πέρασε, ο Σπύρος Παπαδόπουλος εξομολογήθηκε: «Κοίτα, είπα ο καρκίνος τη δουλειά του και εγώ τη δική μου. Ίσως όταν δεν πιστεύεις, σου είναι και πιο εύκολο. Λες: «εντάξει, ήρθε η ώρα μου, μια χαρά περάσαμε, τέλος τώρα».
Και συμπλήρωσε ο Σπύρος Παπαδόπουλος: «Νομίζω μια σοβαρή παράμετρος που το καθορίζει αυτό είναι το αν έχεις τη συνείδησή σου καθαρή ή όχι. Εγώ νιώθω ότι δεν έχω εκκρεμότητες με ανθρώπους, βαρίδια. Νιώθω ειρήνη μέσα μου. Ίσως αυτή η στάση ζωής μου ερμηνεύεται και από τα παιδικά μου χρόνια. Ο πατέρας μου ήταν αριστερός, κυνηγήθηκε. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά του Πειραιά που όλους μας ένοιαζε απλά πώς θα βγει η μέρα, το τώρα. Ακόμη και σήμερα δεν έχω σχέση με τη διάσταση του χρόνου που λέγεται μέλλον. Δεν με αφορά».
