Ηθοποιός δεν γίνεσαι γεννιέσαι είχε πει ο «αιώνιος έφηβος» του ελληνικού κινηματογράφου, Κώστας Βουτσάς, σε μια από τις συνεντεύξεις του και αυτό ακριβώς συνέβη με τον Γιάννη Βασιλώττο.

Μπορεί εκείνος να μην είχε καταλάβει εξ αρχής ότι έχει πάνω του την στόφα του ηθοποιού, η μοίρα όμως ήξερε και του έδειξε το δρόμο. Ένα δρόμο, τον οποίο ο «Χαράλαμπος Βαμβακάς», – για τους φίλους «Μπάμπης» – ξεκίνησε πρόσφατα να περπατά και είναι στρωμένος με μουσική, κινηματογράφο και τηλεόραση. 

Ο Γιάννης Βασιλώττος, λίγο μετά το τέλος του δεύτερου κύκλου των «Άγριων Μελισσών» και πριν μπει ξανά στο Διαφάνι για γυρίσματα μίλησε στο Newsbeast για το ρόλο του στην σειρά, τα επόμενα επαγγελματικά του βήματα αλλά και τα κοινά του με τον «Μπάμπη».

– Ο Μπάμπης θα είναι στον τρίτο κύκλο των «Άγριων Μελισσών»;

Ναι, δεν έχω υπογράψει ακόμα αλλά τα έχουμε βρει με τους παραγωγούς.

– Δεν θα περάσει καλά ο Μπάμπης στον 3ο κύκλο…

Θα μπούμε σε μια δύσκολη συνθήκη στην τρίτη σεζόν, κάτι το οποίο είναι και πρωτοφανές για την ελληνική τηλεόραση. Θα μπούμε στο ΄67, στην περίοδο της Χούντας, και θα είναι έτσι και αλλιώς δύσκολα. Είναι μια σκληρή συνθήκη για όλους. Τώρα, το πού θα καταλήξει ο κάθε χαρακτήρας δεν το ξέρουμε ακόμα. Έχουν ειπωθεί πολλά πράγματα. Ο Στρατός θα «παίξει» σίγουρα. Δε ξέρω αν ο Μπάμπης θα στρατευθεί, είναι στο όριο της ηλικίας που θα έπρεπε να έχει πάει Στρατό.

– Ο Μπάμπης είναι ένα ελεύθερο πνεύμα. Δεν του αρέσει να καταπιέζεται…

Ναι, έχει ειπωθεί και από τον ίδιο το χαρακτήρα. Για παράδειγμα η μητέρα του έχει ξαναφτιάξει τη ζωή της με έναν στρατιωτικό. Και είναι ένας από τους λόγους που έφυγε από δίπλα της και τον κυνηγάει εκείνος. Δείχνει να έχει μια… αντίσταση κατά των αρχών.

– Στο «Διαφάνι» όμως ο Μπάμπης ταίριαξε και παρ’ όλο που είναι χωριό και  «κλειστή» κοινωνία, οι κάτοικοι μιλούν «ανοιχτά» για όλα τα θέματα. Δεν είναι λίγες οι φορές που μιλούν για πολιτικά θέματα στο καφενείο.

Θεωρώ, ότι όσα ακούστηκαν στη δεύτερη σεζόν, είναι προμήνυμα για το τι θα ακολουθήσει στην τρίτη.  Ο Μπάμπης, μπορούμε να πούμε, ότι είναι στην «αντίθετη όχθη» από αυτό το καθεστώς που θα δημιουργηθεί στον τρίτο κύκλο. Είναι ελεύθερο πνεύμα και δίκαιος. Σε αυτό το χωριό ταίριαξε γιατί, ως παιδί γεμάτο ενθουσιασμό, ένιωσε ότι σε αυτό το χωριό είναι 10 χρόνια πίσω από τη γενιά του. «Έσκασε» με μηχανή και έβλεπε όλους αυτούς τους ανθρώπους να κυκλοφορούν με άλογα και αισθάνθηκε ότι είναι πιο «εξελιγμένος» και μπορεί να balancάρει την κατάσταση μεταξύ του εαυτού του και των άλλων που είναι σε μεγαλύτερη ηλικία.

– Ανέπτυξε και φιλία με τον χωροφύλακα, τον Άγγελο Φαναριώτη. Ένα… τρελό δίδυμο!

Μπράβο! Από αυτό καταλαβαίνουμε ότι ο Μπάμπης δεν είναι αντίθετος με το νόμο, είναι αντίθετος με αυτόν που προσπαθεί να επιβάλλει τη γνώμη του. Στην ουσία, βλέπει ότι ο Άγγελος είναι καλό παιδί, ανεξάρτητα με την στολή. Ο Μπάμπης βλέπει ανθρώπους. Και τώρα που το σκέφτηκα… Μου αρέσει ακόμα περισσότερο ο χαρακτήρας που υποδύομαι!

– Τι θα γίνει με την Ασημίνα; Εκείνη σου έχει «ξεκόψει» ότι δεν θα είστε μαζί και εσύ δεν φεύγεις…

Αυτό συμβαίνει γιατί αυτό έχει γραφτεί…

– Θα σου δώσει η Ασημίνα «πράσινο» φως;

Κατ’ αρχάς αυτό κάνει. Φαίνεται να του δίνει ψεύτικες ελπίδες. Είναι όμως ψεύτικες; Θα φανεί στον τρίτη σεζόν. Ίσως, αυτός ο έρωτας που νιώθει για την Ασημίνα, εφόσον έχει επιλέξει να ασχοληθεί με τη μουσική, τον κάνει να γράψει καλύτερα τραγούδια. Γιατί και εγώ σα Γιάννης, από τα σκοτάδια μου γράφω τα τραγούδια μου. Τα καλύτερα μου έργα και τραγούδια, τα έχω γράψει τις στιγμές που ήμουν «σκοτεινός».

– Αυτό τράβηξε τον Μπάμπη προς την Ασημίνα δηλαδή; Ότι είναι βυθισμένη σε ένα σκοτάδι και εκείνος θέλησε να τη «βγάλει» από εκεί;

Ακριβώς αλλά είδε και ότι της αξίζει κάτι καλύτερο. Δεν είδε έναν άνθρωπο που είναι «βυθισμένος» στο σκοτάδι αλλά του αξίζει να είναι εκεί. Δεν είδε την κυρία Σεβαστού, είδε την Σταμίρη.

– Βασικά, θα πω εγώ, ότι είδε το «Ασημινάκι»…

Το Ασημινάκι πλέον γράφεται έτσι και στο σενάριο. Στην αρχή, στα πρώτα επεισόδια, το σενάριο έγραφε «Ασημίνα». Όπως έγραφε και «Ουρανία». Οι σεναριογράφοι μετά τα πρώτα επεισόδια που θα γράψουν για έναν ρόλο, γράφουν «πάνω» του πια και με το πώς συμπεριφέρεται στο γύρισμα. Το «Ασημινάκι» προέκυψε ύστερα από δική μου… πρόταση. Αλλά ναι, είδε στην Ασημίνα, έναν άνθρωπο που δεν του αξίζει η λάσπη που βρίσκεται, ανεξάρτητα από το ποιος θα τη βγάλει από εκεί. Ο Μπάμπης πιστεύει ότι αυτός θα τη βγάλει. Και εγώ πιστεύω ότι μπορεί.

– Δεν ξέρω κατά πόσο θα αφήσει η Ασημίνα τον Μπάμπη να τη βγάλει από τα «σκοτάδια» της. Η αγάπη που νιώθει για τον Νικηφόρο είναι πολλή μεγάλη…

Ναι, και αυτό φαίνεται και στις ερμηνείες της Έλλης Τρίγγου και του Αναστάση Ρόϊλου. Το θέμα είναι, ότι δεν έχει κάνει μόνο η Ασημίνα πράγματα. Και μη ξεχνάμε, ότι η Ασημίνα, δεν είπε: «α! σήμερα θα σκοτώσω έναν άνθρωπο». Έγινε για άλλους λόγους. Τώρα πώς θα εξελιχθεί δεν ξέρω ακόμα…

– Μια νέα καριέρα «ανοίγεται» για τον Μπάμπη, αυτή του τραγουδιστή. Πίστες, δίσκοι, θαυμάστριες…

Έβλεπα στα σενάρια που ερχόντουσαν στην αρχή, ότι ο Κυριάκος έλεγε συνέχεια στο γιο του: «Εσύ είσαι γεννημένος για μεγάλα πράγματα» και δεν ήξερα πού θα πάει το πράγμα και γιατί διατυπώνεται συνέχεια αυτό. Το συζητούσαμε και με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή. Κάθε φορά που η συγκεκριμένη φράση διατυπωνόταν, ο Μπάμπης όλο και κάπου έμπλεκε και ποτέ δεν ερχόταν αυτό. Τώρα, στο τέλος της σεζόν, ήρθε για να δούμε τι εννοούσε. Βέβαια δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει στην τρίτη σεζόν γιατί στη Χούντα, υπήρχε η κατακραυγή και η λογοκρισία των τραγουδιών. Πολύ γνωστά τραγούδια έχουν λογοκριθεί και έχουν αλλάξει στίχους. Τραγούδια που νομίζουμε ότι μιλάνε για αγάπη, μιλάνε για ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα.

– Μια από τις φράσεις που χρησιμοποιεί συνέχεια ο Μπάμπης στην σειρά, είναι πως «τα όνειρα δεν έχουν φρένο». Ο Γιάννης το πιστεύει αυτό;

– Ναι, εννοείται. Όνειρα είναι! Εμένα το όνειρο μου μπορεί να είναι να κατακτήσω τον Άρη. Δεν έχει σημασία αν θα κατακτήσεις τον στόχο σου, το όνειρο σου, που αυτό θα ήταν το τέλειο. Πηγαίνοντας προς τον στόχο σου όμως θα κατακτήσεις άλλα πράγματα. Παρακλάδια που δημιουργούν το παρελθόν σου και το ποιος είσαι. Όσο πιο μακρινός και πιο μεγάλος είναι ο στόχος, τόσο πιο πολλά πράγματα θα κατακτήσεις.

– Εσένα αυτήν την στιγμή ποιος είναι ο στόχος σου;

Θέλω, να κάνω αυτούς που βλέπουν την Τέχνη μου, είτε αυτό είναι τραγούδι, είτε θέατρο, είτε κινηματογράφος, είτε σειρά στην τηλεόραση, είτε ποίηση, είτε οτιδήποτε, να σκεφτούν κάποια πράγματα. Τότε ίσως λίγο – λίγο και αμυδρά να αλλάζει ο καθένας γιατί μια ομάδα αποτελείται από πολλές μονάδες. Όσο οι μονάδες αλλάζουν προς το καλύτερο τότε θα αλλάξει και η ομάδα. Αυτό νομίζω είναι ο στόχος της ανθρωπότητας. Να εξελιχθούμε προς το καλύτερο. Είναι ουτοπικό, αλλά πρόσφατα μου είπε και ένα αγαπημένο μου πρόσωπο ότι το 2021, είναι ο μεσαίωνας της ανθρωπότητας γενικά. Οπότε ναι, δεν περιμένω να δω την τέλεια στιγμή της ανθρωπότητας, όμως το αποτέλεσμα των προσπαθειών μας, θα το δουν οι άνθρωποι του μέλλοντος, οι απόγονοι μας.

– Ο στόχος του Μπάμπη από τις «Άγριες Μέλισσες» ποιος είναι;

   
Ο πρώτος στόχος ήταν, ακόμα και αν δε φαινόταν, να τα βρει με τον πατέρα του. Αποφάσισε να πάει στο Διαφάνι να φτιάξει την σχέση τους και να γνωρίσει τον πατέρα που δεν είχε ποτέ. Μου αρέσει και όπως γράφεται το σενάριο γιατί μια στιγμή είμαι εγώ πατέρας και μια άλλη στιγμή είναι εκείνος ο πατέρας που ήθελα. Κάνει τα λάθη του αλλά τα διορθώνει μετά. Το μεγαλύτερο λάθος στον άνθρωπο είναι να μην αφήνεις τον άλλον άνθρωπο να κάνει λάθος. Μαθαίνει ο Κυριάκος από τα λάθη του. Και όλοι μαθαίνουμε, όλοι κάνουμε λάθη.

– Εσένα ποιο είναι το λάθος σου που σου έδωσε μεγάλο μάθημα και λες «ευτυχώς, που το έκανα»;

Δεν διάβαζα για τις Πανελλήνιες. Αλλά στην ουσία, ευτυχώς γιατί αν διάβαζα για τις Πανελλήνιες θα περνούσα σε μια σχολή και δε θα έβρισκα, ποτέ αυτό που κάνω τώρα και που τελικά είναι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου. Θα δούλευα κάπου αλλού και δε θα έβρισκα ποτέ αυτόν το δρόμο, γιατί τον βρήκα τελείως τυχαία. Δεν πέρασα στις Πανελλήνιες, ανέβηκα στην Αθήνα για να γίνω τραγουδιστής μετά από μια αναλαμπή που «έφαγα» και μέσω αυτού γνώρισα έναν άνθρωπο που με παρότρυνε να δώσω σε δραματική σχολή. Μπήκα στη διαδικασία να γνωρίσω αυτόν τον κόσμο. Πήγα στην σχολή χωρίς προετοιμασία, έμαθα ένα ποίημα και ένα μονόλογο που μου είπαν να μάθω απ’ έξω. Πέρασα στην σχολή που πέρασα, τελείωσα και είδα μέσα στην σχολή, ποιος είμαι και ποιος είναι ο δρόμος σου.

– Τι ήταν αυτό που σου κέντρισε το ενδιαφέρον εκείνη την στιγμή και είπες «εδώ είμαι, αυτό θέλω να κάνω»;

Η δυνατότητα που έχει ένας άνθρωπος να κάνει έναν άλλον άνθρωπο, να τον κατανοεί καλύτερα. Αυτό με βοήθησε και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Γνώρισα τους γονείς μου κατ’ αρχάς. Έπρεπε να φτάσω 25 χρονών για να μάθω ποιοι είναι οι γονείς μου.

– Γιατί το λες αυτό;

Μεγάλωσα σε μια κοινωνία, στα Μαριτσά της Ρόδου, μια «κλειστή» κοινωνία με πολύ αγαπητούς ανθρώπους αλλά μεγάλωσα και στα 20 μου χρόνια σκέφτηκα ότι πρέπει να βρω μια δουλειά, να παντρευτώ κλπ. Ένιωθα ότι 20 χρονών έχω ολοκληρωθεί.

– Είχες βάλει τη ζωή σου σε «κουτάκια» δηλαδή…

Όντως. 18 χρονών τελείωσα το σχολείο, έκανα το στρατιωτικό μου και μετά δούλευα. Κάποια στιγμή ξύπνησα και αναρωτήθηκα: «αυτό είναι; αυτή είναι η ζωή μου;».

– Η σχέση σου με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή είναι όντως σχέση μπαμπά με γιο;

Ναι, είναι. Το λέω και ανατριχιάζω. Παίρνω συμπεριφορές, ενέργεια και αγάπη από αυτόν τον άνθρωπο ισάξια με του πραγματικού μου πατέρα με τον οποίο είμαστε κολλητοί. Είμαστε πολύ «δεμένοι» και είναι μια σχέση που θα κρατήσει και μετέπειτα. Είμαι σίγουρος. Με τον Βαγγέλη ταιριάξαμε αμέσως. Και να μην ήμουν στις «Άγριες Μέλισσες», πιστεύω ότι θα είχαμε την ίδια σχέση.

– Σε συμβουλεύει ο Βαγγέλης Αλεξανδρής;

Από την πρώτη στιγμή. Και είναι ανοιχτός να ακούσει και εμένα αν έχω να τον συμβουλεύσω κάτι. Που μόλις έχω βγει από την σχολή και δεν ξέρω τίποτα. Γιατί στην σχολή δε μαθαίνεις πώς θα παίξεις. Μετέπειτα έρχονται αυτά. Και αυτός ο άνθρωπος, μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας, δεν αρνείται να ακούσει και ένα νέο ηθοποιό τι έχει να του πει.

– Ποια στιγμή της μέχρι τώρα πορείας σου έχεις ξεχωρίσει επειδή ένιωσες πρωτόγνωρα;

Το τελευταίο πρωτόγνωρο συναίσθημα που ένιωσα στη ζωή μου ήταν όταν είδα την πρώτη μου ταινία μεγάλου μήκους στο σινεμά. Είδα τον εαυτό μου πρώτη φορά σε μεγάλη οθόνη και ήταν από πίσω μου 200 άτομα και ήξερα ότι με βλέπουν. Κάτι τέτοιες στιγμές τις σημειώνω στο ημερολόγιο μου.

– Έχεις ημερολόγιο;

Ναι, έχω ένα που το ανοίγω μόνο σε τέτοιες στιγμές που είναι πρωτόγνωρες για μένα.

– Ποια είναι η σχέση σου με τη μουσική;

Στο χωριό μου έχουμε μόνο Δημοτικό. Για Γυμνάσιο και Λύκειο πρέπει να πάμε στα επόμενα χωριά. Μαζί με τον κολλητό μου, επειδή παίζει και εκείνος κιθάρα, αποφασίσαμε να πάμε σε Μουσικό Σχολείο το οποίο ήταν στα 25 χιλιόμετρα. Από μικρός δεν ήθελα να πηγαίνω με το κύμα. Υποσυνείδητα. Χωρίς να θέλω να το παίξω αντιστασιακός. Ήθελα να ξεχωρίζω. Μου είπε ότι θα πήγαινε εκείνος στο Μουσικό και πήγα και εγώ μαζί του. Μέχρι τότε δεν είχα κάποια σχέση με τη μουσική. Εκεί ήταν η πρώτη μου επαφή με τη μουσική. Μετά αποφάσισα να ασχοληθώ με το τραγούδι. Δεν τραγουδούσα. Ήμουν φάλτσος. Ήθελε πολλή δουλειά η φωνή μου και ακόμα θέλει. Μετά το σχολείο αποφάσισα να έρθω στην Αθήνα για να ασχοληθώ με το τραγούδι και με τη φωνή μου. Αυτό έκανα. Μέχρι και πριν τη δραματική σχολή ασχολιόμουν με το τραγούδι και την τεχνική μου. Έχω κάποια τραγούδια, που ήθελα να τα κάνω δίσκο. Κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό. Αν όχι φέτος, του χρόνου θα έχω ένα δίσκο. Ο άλλος κολλητός μου, μου είπε κάποια στιγμή ότι έχει γράψει ένα σενάριο ταινίας μικρού μήκους και να το γυρίσουμε. Του είπα ναι και το σκηνοθέτησα. Κάποια στιγμή, ψάχναμε το τραγούδι για το soundtrack, και σκέφτηκα πως αφού τα κάναμε όλα εμείς, γιατί να μη γράψουμε και το τραγούδι; Αυτό ήταν. Αυτή είναι η ταινία «Sea you». Αυτή είναι η πορεία μου. Η μουσική είναι η μεγάλη μου αγάπη και δεν θέλω να την αφήσω πίσω.

– Αν η αγάπη σου είναι η μουσική, η υποκριτική τι είναι;

Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα και ταυτόχρονα τόσο κοινά. Όπως και ο κινηματογράφος με το θέατρο που είναι τελείως διαφορετικά και έχουν κοινό παρανομαστή την υποκριτική. Αν με έβαζες να επιλέξω θα σου έλεγα την υποκριτική γιατί υποκρίνοντας μπορώ να κάνω έναν τραγουδιστή. Και αν με έβαζες πάλι να επιλέξω αν προτιμώ κινηματογράφο ή θέατρο, θα σου έλεγα κινηματογράφο γιατί εκεί θα μπορούσα να κάνω θέατρο.

– Κινηματογραφικά τι περιμένουμε από σένα;

Πολλά πράγματα! Έχω χάσει το μέτρημα. Με το που βγήκα από την σχολή έκανα την πρώτη μου μεγάλου μήκους ταινία σε πρωταγωνιστικό ρόλο με τον Δημήτρη Λάλο, τον Άρη Σερβετάλη, τον Δημήτρη Λιόλιο, τον Δημήτρη Ξανθόπουλο, τον Λευτέρη Πολυχρόνη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κανελλόπουλου η οποία λέγεται «Αγέλη προβάτων». Η πρώτη μου κινηματογραφική δουλειά. Έρωτας μόνο. Έπειτα έκανα μια μεγάλου μήκους με τον Θοδωρή Βουρνά, το «Dissolved» η οποία πάει τώρα σε φεστιβάλ. Δυο μικρού μήκους, η μια λέγεται «In Lucks» όπου έπαιξα και έγραψα και τη μουσική. Το «Sea you» που σκηνοθέτησα και έγραψα και τη μουσική. Και μια άλλη που ακόμα δεν έχει όνομα που έπαιξα και συνέβαλα και στη μουσική. Και ετοιμάζουμε με έναν φίλο, τον Γιώργο Ιωαννίδη, να κάνουμε κάτι σαν εταιρεία παραγωγής που θα ασχολείται με τη μουσική επένδυση ταινιών.

– Γενικά «ψάχνεσαι» επαγγελματικά…

   
Ναι, δεν μπορώ να κάθομαι. Για να καταλάβεις, όταν είχα ξεκινήσει τα γυρίσματα για τις «Άγριες Μέλισσες», είχα και πρόβες για το θέατρο. Πήγαινα από γύρισμα σε πρόβα και από πρόβα σε γύρισμα. Είχα 3 – 4 ώρες κενό πριν κοιμηθώ και ερχόμουν στο μαγαζί του κολλητού μου στα Εξάρχεια, στο «Raraou», έπινα καφέ και σκεφτόμουν ότι δεν κάνω τίποτα στη ζωή μου. Νιώθω ότι είμαι σε μια ηλικία που τώρα θα δώσω το 100% του εαυτού μου. Τώρα φτιάχνω το βιογραφικό μου. Δεν έχω φτάσει πουθενά και δεν ξέρω αν θα φτάσω και κάπου. Ξέρω ότι τώρα και λόγω και της αναγνωρισιμότητας που ήρθε με το σήριαλ, είναι η στιγμή να δώσω το 100% μου.

– Στο θέατρο τι ετοιμάζεις;

Ετοιμάζουμε με τον Κώστα Γάκη, τον αγαπημένο δάσκαλο, μέντορα και συνεργάτη μια μουσικοθεατρική παράσταση με βαθιά πολιτικό και ανθρωπιστικό μήνυμα. Ένα κείμενο του Λουίς Σεπούλβεδα, και λέγεται «Η ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό». Μιλάει για μια φυλή στη Χιλή, τους Ανθρώπους της Γης, που εκδιώχθηκαν από το καθεστώς για να εκμεταλλευτούν τα εδάφη τους. Στο λέω και εκνευρίζομαι. Σκέφτομαι ότι εγώ είμαι εδώ και πίνω καφέ και στη Χιλή και στην Παλαιστίνη σκοτώνονται. Εμείς τα βλέπουμε στο κινητό και λέμε: «Κοίτα να δεις τι γίνεται» και μετά απλά πάμε παρακάτω και βλέπουμε διαφημίσεις φαγητού. Με αγχώνει και με εκνευρίζει, αλλά είμαι σίγουρος ότι μέσα από τον εκνευρισμό μου και με αυτό που πάμε να κάνουμε, θα αλλάξουμε το σκεπτικό κάποιων ανθρώπων που θα έρθουν να μας δουν. Στην παράσταση είμαι ο μουσικός και ενσαρκώνω και άλλους ρόλους οι οποίοι μεταξύ τους είναι κόντρα. Η σκηνοθεσία είναι του Κώστα Γάκη, η βοηθός σκηνοθέτη είναι η Νατάσα Φαίη Κοσμίδου και στις ερμηνείες είναι επίσης: Ελευθερία Μάζαρη και Ιωάννα Παπακωνσταντίνου.

– Στη μουσική τι περιμένουμε;

Έχω γράψει κάποια τραγούδια τα οποία, κατά τύχη έχουν θεματική τη φύση και τη θάλασσα. Είμαι στη διαδικασία να τα κάνω δίσκο, όχι για να κάνω καριέρα στο τραγούδι αλλά γιατί όντως ήταν ένα από τα όνειρα μου.

– Ο Γιάννης ακολουθεί τον Μπάμπη και ο Μπάμπης τον Γιάννη δηλαδή…

   
Ναι, είναι πολλά τα κοινά στοιχεία. Πολλοί ηθοποιοί από το σήριαλ έχουν κοινά με τους χαρακτήρες που υποδύονται. Αυτό είναι αξιοσημείωτο.

– Ο Γιάννης σε τι είναι αντίθετος με τον Μπάμπη;

Σε κάποιες ιδεολογίες και πιστεύω που είναι όμως της εποχής εκείνης. Για παράδειγμα, υπήρχε μια σκηνή που έλεγα στη Λενιώ: «Αν ερχόμασταν εμείς οι άνδρες, θα το κανονίζαμε». Ακούω και μερικούς που λένε, ακόμα και σήμερα: «η δικιά μου» και «η κοπέλα μου». Το «δικιά μου» αμέσως γίνεται κτητικό. Ή η αντίληψη που έχουν πολλοί και λένε: «δεν μπορώ να βγάζει η γυναίκα μου περισσότερα λεφτά από μένα». Είναι κατάλοιπα που δύσκολα θα φύγουν αλλά φεύγουν. Είμαστε σε καλή φάση. Είμαι αισιόδοξος.

– Είσαι φύσει αισιόδοξος;

   
Ναι! Ακόμα και κάτι πάρα πολύ κακό να συμβεί, βλέπω μόνο τη θετική πλευρά. Πιστεύω στο σύμπαν και στη διοχέτευση ενέργειας που μας στέλνει. Πιστεύω ότι όταν είσαι «ανοιχτός», «φωτεινός» και αισιόδοξος, αυτή η ενέργεια μπορεί να μοιραστεί και σε άλλους ανθρώπους που είναι «ανοιχτοί» και αισιόδοξοι. Σιγά σιγά θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Γιατί όλα είναι μέσα μας. Το θέμα είναι να «ανοίξουμε» και να ξεχυθούν τα χρώματα.

– Κεφάλαιο ελληνικό metoo. Θα μπει φως σε πιο σκοτεινά σημεία του χώρου τώρα που τα στόματα έχουν αρχίσει να ανοίγουν;

Ευτυχώς που έχει αρχίσει και μιλάει ο κόσμος, δυστυχώς που συνέβησαν όλα αυτά. Έχει αρχίσει μια νέα εποχή για το χώρο μας. Αυτή η στιγμή είναι η αρχή των καλύτερων ημερών. Κάποιοι θα βάλουν μυαλό, κάποιοι θα φοβηθούν, κάποιοι καλώς θα αποσυρθούν. Βγήκε ένα λιθαράκι και θα γκρεμιστεί ο πύργος και ετοιμάζεται να χτιστεί ο επόμενος.

– Έχεις δεχθεί κακοποιητική συμπεριφορά;

Σεξουαλική παρενόχληση και επίθεση δεν έχω δεχθεί. Ψυχολογική επίθεση έχω δεχθεί και μάλιστα το συγκεκριμένο άτομο δεν καταλάβαινε, για δικούς του λόγους, ότι το αυτό που έκανε ήταν παρενόχληση και ψυχολογική βία. Όταν το συζητήσαμε, κατάλαβε τι έκανε. Δεν τρέφω κακία για κανέναν άνθρωπο. Αν φτάσω σε σημείο να πω ότι «ίσως δεν συμπαθώ κάποιον», θα αποτρέψω τον εαυτό μου από το να ξεπεράσει το όριο, απλά θα απομακρυνθώ.

– Αφού αναφέρθηκες πριν στην ενέργεια. Θα σε ρωτήσω το εξής. Karma is a bitch;

Ναι και ότι κακό μας συμβαίνει, συμβαίνει για κάτι πολύ καλό που θα έρθει. Το οποίο μπορεί και να μην καταλάβεις και ποτέ. Για παράδειγμα μπορεί κάποια στιγμή να ξέχασες τα κλειδιά σου και γύρισες σπίτι να τα πάρεις, αν δεν είχε συμβεί μπορεί να είχε συμβεί κάτι μοιραίο στο δρόμο. Δεν ξέρω αν συμβαίνει στα αλήθεια ή όχι, εγώ αυτό πιστεύω και με κάνει να χαμογελάω κάθε μέρα.