Η Αργεντινή σκαρφάλωσε στην κορυφή του κόσμου, μετά από 36 ολόκληρα χρόνια και το Κατάρ πήρε… φωτιά! Ο Λιονέλ Μέσι στο τιμόνι της ομάδας κατάφερε τη μεγάλη νίκη απέναντι στους Γάλλους και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Οι πανηγυρισμοί των Αργεντινών έκαναν τον γύρο του κόσμου.
Εκτός από τον Λιονέλ Μέσι, αναμφισβήτητα σημαντικό ρόλο στην πορεία της Αργεντινής στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έπαιξε ένας 62χρονος μουσικός και ένας 30χρονος δάσκαλος, κανένας από τους οποίους δεν ήταν στο Κατάρ. Οι δύο τους όμως, δημιούργησαν το τραγούδι που έγινε το soundtrack των αγώνων της Αργεντινής το οποίο άκουσε όποιος είχε την τύχη να βρεθεί στη Ντόχα τον τελευταίο μήνα ή παρακολούθησε κάποιο από τα τουρνουά στην τηλεόραση. Το τραγούδι, Muchachos, Ahora Nos Volvimos A Ilusionar, έχει υιοθετηθεί ως ο ανεπίσημος ύμνος όχι μόνο από τον «στρατό» των ταξιδιωτών θαυμαστών της Αργεντινής — περίπου 40.000 παρευρέθηκαν στον τελικό στο Lusail — αλλά και από τους ίδιους τους παίκτες. Ήταν ένα από τα τραγούδια που δονούσε όλες αυτές τις ημέρες την ατμόσφαιρα, ενώνοντας τους παίκτες με τους οπαδούς της Αργεντινής.
Ο απόλυτος «ύμνος» της Αλμπισελέστε στο τουρνουά είναι μια διασκευή του τραγουδιού «Muchachos, Esta Noche Me Emborracho» του αργεντίνικου rock fusion συγκροτήματος La Mosca Tsé – Tsé, το οποίο κυκλοφόρησε το 2003. To σύνθημα είναι μια ποιητική ωδή στον βαθύ σεβασμό της Αργεντινής για το ποδόσφαιρο και την αλληλεγγύη της ως έθνος.
Η δημοτικότητά του, αναμφίβολα, έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι στίχοι του χτυπούν όλες τις κύριες νότες της εκστρατείας της Αργεντινής: είναι ένας φόρος τιμής όχι μόνο στον Μέσι αλλά στον Ντιέγκο Μαραντόνα και επιπλέον, αποτίει φόρο τιμής στους Αργεντινούς στρατιώτες που πέθαναν κατά τον πόλεμο των Φώκλαντ του 1982, προσελκύει τις διάφορες απογοητεύσεις της χώρας στα διεθνή τουρνουά τα τελευταία χρόνια και μπαίνει στη βασική του αλλαγή με ένα χλευασμό που απευθύνεται στον σημαντικό αντίπαλο ποδοσφαίρου της Αργεντινής, τη Βραζιλία.
Αλλά είναι επίσης μια γνώριμη μελωδία στους περισσότερους Αργεντινούς οπαδούς. Διάφορες ομάδες σε κλαμπ της Αργεντινής έχουν τις δικές τους προσαρμοσμένες εκδοχές του τραγουδιού, μια επιτυχία του 2003 για το ροκ συγκρότημα La Mosca Tsé tsé, με επικεφαλής τον 62χρονο τραγουδιστή Guillermo Novellis. Μέσα σε λίγα χρόνια, η Racing Club, μια ομάδα στην Avellaneda, είχε μια ερμηνεία, την οποία ακολούθησε γρήγορα η αντίπαλός της, Independiente. Στον ατελείωτο κύκλο απάντησης που σηματοδοτεί την κουλτούρα των οπαδών της Αργεντινής, και οι δύο ήταν αφοσιωμένοι στη δυσφήμιση του άλλου. Η πιο διάσημη επανάληψη, ωστόσο, μάλλον ανήκε στον Ρίβερ Πλέιτ.
Το ότι έγινε κάτι που πλησιάζει σε έναν εθνικό ύμνο είναι οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, και στον 30χρονο δάσκαλο που ονομάζεται Fernando Romero. Μαζί με έναν φίλο του, άλλαξε τους στίχους για ακόμα μια φορά , λίγο μετά τον θάνατο του Ντιέγκο Μαραντόνα πέρυσι, μετατρέποντάς τον σε φόρο τιμής στον παίκτη που θεωρείται ευρέως είτε ο πρώτος είτε ο δεύτερος μεγαλύτερος της Αργεντινής. Όταν οι δύο φίλοι το τραγούδησαν έξω από το στάδιο Monumental του River, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα με τη Βολιβία, το βίντεο έγινε γρήγορα viral.
Ο Μέσι το αντιλήφθηκε: το ονόμασε, αμέσως μετά, το αγαπημένο του ποδοσφαιρικό άσμα. Το ίδιο έκανε και ο Novellis, ο οποίος ήρθε σε επαφή με τον Romero και προσφέρθηκε εθελοντικά να ηχογραφήσει και να κυκλοφορήσει μια εκδοχή με τους στίχους του στο buildup για το Παγκόσμιο Κύπελλο, μεταδίδουν οι New York Times.
Tο συγκεκριμένο τραγούδι όχι μόνο αντηχούσε γύρω από το Lusail, ξανά και ξανά, στο δρόμο της Αργεντινής προς τον τελικό, αλλά κατάφερε και έγινε το νούμερο ένα στο Spotify στην Αργεντινή. Έχει μεταδοθεί 4,4 εκατομμύρια φορές μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες. (Το πρωτότυπο είναι επί του παρόντος σχεδόν στα 14 εκατομμύρια.) Ο Novellis έχει δώσει συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο. Αναφορικά με την ιστορία του τραγουδιού, όπως είπε ο Novellis στο La Nacion, είναι «εύκολη να εξηγηθεί, αλλά δύσκολο να κατανοηθεί».
Oι στίχοι του τραγουδιού:
«Γεννήθηκα στην Αργεντινή, χώρα του Ντιέγκο και του Λιονέλ, τα παιδιά των Μαλβίνας (σ.σ. Φώκλαντ), που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω γιατί δεν θα καταλάβεις, για τους τελικούς που χάσαμε, πόσα χρόνια έκλαψα για αυτούς. Αλλά αυτό τελείωσε γιατί στο Μαρακανά, ο μπαμπάς νίκησε ξανά, στον τελικό με τους Βραζιλιάνους. Παιδιά, τώρα ενθουσιαστήκαμε ξανά. Θέλω να κερδίσω το τρίτο, θέλω να γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής. Και τον Ντιέγκο, στον ουρανό μπορούμε να τον δούμε και τον πατέρα του Ντιέγκο και την Τότα, όλοι μαζί να φωνάζουν για τον Μέσι».
