Πλήθος τραγικών ιστοριών εκτυλίσσονται στα συντρίμμια των τρένων στα Τέμπη. Εκεί όπου γράφτηκε η μαύρη σελίδα της σύγρχρονης ιστορίας μέσα από την εθνική τραγωδία. Το βράδυ της Πέμπτης, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του OPEN με την Ματίνα Παπαδέα, ο Χρήστος Χούπας, ο πατέρας 28χρονης επιβάτισσας του τρένου που μέχρι και αυτή την ώρα θεωρείται αγνοούμενη.
Με φωνή τρεμάμενη και οργή που ξεχείλιζε μέσα από τις λέξεις του, ο κ. Χούπας σημείωσε χαρακτηριστικά πως «δεν έχω καμία ενημέρωση, είμαι στο περίμενε. Θα μου τηλεφωνήσουν από την αστυνομία. Έχουν χαθεί όμως οι ελπίδες να βρω ζωντανό το παιδί μου. Δώσαμε όλοι δείγματα DNA ούτως ώστε να τα ταυτοποιήσουμε με τα πτώματα που έχουν. Σήμερα πιστεύω ότι πάρθηκαν τα αποτελέσματα και μέχρι το βράδυ περιμένω να δω αν θα μου τηλεφωνήσουν ή όχι. Αλλιώς αύριο το πρωί. Είμαι στο περίμενε να με ενημερώσουν αν έχουν το παιδί μου ή όχι».
Ένα εύθυμο, χαρούμενο, 28χρονο κορίτσι το οποίο πήρε το πρώτο της πτυχίο Πολίτικός Μηχανικός στην Πάτρα. Δεν το έβαλε κάτω, ήθελε να έχει μια δεύτερη υπογραφή, έδωσε κατατακτήριες και πέρασε στην Αρχιτεκτονική Θεσσαλονίκης όπου και ήταν τεταρτοετής στο ΑΠΘ. Όμως έχω τρία παιδιά που σπουδάζουν στη Θεσσαλονίκη. Ο δεύτερος είναι στο Μουσικών Σπουδών στο ΑΠΘ και ο τρίτος στο Γεωπονικό με κατεύθυνση τρόφιμα. Το πρόβλημα στα αγόρια είναι τώρα όταν θα ανοίξουν την πόρτα να μπουν μέσα, θα ανοίξουν τη ντουλάπα της αδελφής τους… Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει! Θα έχει όλα τα ρούχα εκεί μέσα… Τραγική κατάσταση».
«Δεν εύχομαι ένα τέτοιο συναίσθημα ούτε στον χειρότερο εχθρό μου! Το κορίτσι μου το ανέθρεψα με τις καλύτερες προοπτικές, όχι να μου το σκοτώσει ο οποιοσδήποτε αλήτης» συμπλήρωσε ο πατέρας της 28χρονης έχοντας καθηλώσει τόσο την παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του OPEN, Ματίνα Παπαδέα και τους δημοσιογράφους Παναγιώτη Στάθη και Δημήτρη Καμπουράκη που βρίσκονταν στο στούντιο όσο και το τηλεοπτικό κοινό με την μαρτυρία του.
«Σκέφτομαι ότι πάντα στη ζωή υπάρχουν και τα χειρότερα. Δίνω κουράγιο στον εαυτό μου για να είμαι χρήσιμος στην υπόλοιπη οικογένεια, την κουτσουρεμένη πια οικογένεια. Θα έρθει το Πάσχα και θα έχω το σερβίτσιο της στο τραπέζι, άδειο χωρίς φαγητό, αλλά θα είναι εκεί και η καρέκλα της. Τι να πω… Τι να πω…»
