Επικαιρότητα:

Μέσα από τα μάτια ενός 5χρονου παιδιού - Μαμά, ο Ταλαχά κλαίει συνέχεια. Θέλει τη μαμά του

15 Οκτ. 2015 - 12:14 | Παιδιά
Μέσα από τα μάτια ενός 5χρονου παιδιού -  Μαμά, ο Ταλαχά κλαίει συνέχεια. Θέλει τη μαμά του

Μαμά, σήμερα γνώρισα τον Ταλαχά στο σχολείο. Είναι από το Πακιστάν και κλαίει συνέχεια. Θέλει τη μαμά του μας είπε η δασκάλα!», αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που μου είπε η μικρή μου κόρη μόλις γύρισε από το νηπιαγωγείο πριν μερικές μέρες.

Ο Ταλαχά, είναι ένας από τους συμμαθητές της. Της έκανε εντύπωση τόσο το όνομά του, όσο και το σκούρο μελαχρινό χρώμα του. Ποτέ πριν δεν με είχε ρωτήσει για τους ξένους. Ίσως γιατί δεν είχε γνωρίσει κανέναν από κοντά. Τα παιδιά όμως είναι περίεργα από τη φύση τους και θέλουν να μαθαίνουν τα πάντα.

«Μαμά, τι είναι το Πακιστάν;» με ρώτησε... «Είναι μια χώρα μακρινή. Οι γονείς του ίσως πήραν την απόφαση να έρθουν στην Ελλάδα για να μεγαλώσει πιο όμορφα ο Ταλαχά και να είναι ευτυχισμένος».

«Μα αν είναι ευτυχισμένος, γιατί κλαίει συνέχεια μωρέ μαμά;» συνέχισε η μικρή μου έχοντας από την δική της πλευρά δίκιο. Τι να εξηγήσεις όμως σε ένα παιδί για τη διαφορετικότητα; Τι να του πεις ώστε να καταλάβει γιατί ο Ταλαχά κλαίει. Συνήθως, σε τέτοιες καταστάσεις, εμπιστεύομαι ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο που θα καταφέρει να κάνει τη μικρή μου Νικόλ, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα που τη βασανίζει.

Πριν εμπιστευτώ όμως κάποιο από τα παραμύθια της, της έφερα ένα παράδειγμα. «Λοιπόν, ο Ταλαχά, μπορεί να κλαίει επειδή νιώθει μόνος και ξένος στο σχολείο. Εσείς τον χαιρετήσατε; Παίξατε μαζί του;»,

«Μαμά δεν μιλάει Ελληνικά και δεν μπορούμε να παίξουμε μαζί του γιατί δεν τον καταλαβαίνουμε και κλαίει συνέχεια!»,τότε συνέχισα, «Αγάπη μου, φαντάσου να είχαμε φύγει από την Ελλάδα για να πάμε σε ένα ξένο μέρος που δεν θα μιλούσαν ελληνικά, αλλά γαλλικά ή αγγλικά. Εκεί θα έπρεπε να πας σχολείο για να μάθεις γράμματα. Αλλά όλα τα παιδάκια εκεί, θα μιλούσαν μια ξένη γλώσσα και όχι ελληνικά. Έτσι δεν θα μπορούσες να μιλήσεις μαζί τους ή να τους πεις να παίξετε ένα παιχνίδι. Τότε πώς θα ένιωθες εσύ;», το σκέφτηκε μερικά λεπτά και μου απάντησε, «Θα στεναχωριόμουν. Θα ήθελα τους φίλους μου!».

«Αυτό ίσως σκέφτεται και ο Ταλαχά. Έτσι, κάθε πρωί που θα πηγαίνεις στο σχολείο να του μιλάς. Να τον χαιρετάς και ας μην σε καταλαβαίνει. Σιγά, σιγά θα δεις ότι θα μάθει ελληνικά και θα μπορεί να μιλά μαζί με όλους σας!».