Ναι, είναι κι αν συμφωνείς μαζί μου κάνε υπομονή, μια εβδομάδα έμεινε. Για την ακρίβεια έξι και σήμερα. Για έξι και σήμερα μέρες η οθόνη της τηλεόρασής σου θα προβάλει το απόλυτα κιτς θέαμα της αποκριάς με μασκέ πάρτι, καρναβάλια, live συνδέσεις στην τηλεόραση, μεταμφιεσμένους μπάρμεν και σερβιτόρες, μασκαρεμένους παρουσιαστές στα πρωινάδικα.
Για επτά ημέρες ακόμα το timeline σου θα γεμίζει με φωτογραφίες φίλων που με περηφάνια θα σου δείχνουν το πόσο «ευρηματικά» ντύθηκαν και φέτος και πόσο γαμάτα περνούν στο πάρτι (να' ναι καλά το αλκοόλ) ανεβάζοντας φωτογραφίες που την επόμενη θα ήθελαν να εξαφανίσουν. Κι εσύ έχασες τέτοια διασκέδαση ξενέρωτε/η.
Οι απόκριες είναι το αντίθετο της αισθητικής - εκτός αν βρίσκεσαι στη Βενετία. Ψυχαναγκαστικό κέφι, καθόλου αστείες ενδυμασίες, κακή μουσική. Δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος να σ' αρέσουν οι απόκριες.
Ομολογώ ότι παλαιότερα, κάθε φορά που τολμούσα να ξεστομίσω τη φράση «δεν μου αρέσουν οι απόκριες», με κοίταζαν με ένα βλέμμα του στιλ «τι λέει αυτή», «δεν μπορεί έχεις ψυχολογικά προβλήματα», ή «οι γονείς σου δεν σε αγαπούσαν». Όχι, δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Η δυσανεξία μου στις απόκριες ήταν έκ γενετής. Ποτέ δεν βρήκα νόημα σε αυτή τη θλιβερή γιορτή και πάντα μασκαρευόμουν με το ζόρι. Κάτι μέσα μου αντιδρούσε στις απόκριες.
Μη με παρεξηγήσεις, πηγαίνω σε αποκριάτικα πάρτι φίλων και υπάρχουν φορές που έχω περάσει καταπληκτικά (δεν ντύνομαι σχεδόν ποτέ, το πολύ - πολύ να φορέσω μια μάσκα που καλύπτει μόνο τα μάτια - περούκες και ολόκληρες μάσκες μου προκαλούν ασφυξία). Όμως δεν περνάω καλά επειδή είναι απόκριες, αλλά επειδή η παρέα είναι καλή και υπάρχει καλή διάθεση. Κάτι που δεν χρειάζεται να είναι απόκριες για να συμβεί. Μπορείς να περάσεις εξίσου καλά χωρίς αυτόν τον ψυχαναγκασμό, φορώντας τα κανονικά σου ρούχα, χωρίς να σπάσεις το κεφάλι σου για να ντυθείς κάτι ωραίο, κάτι γαμάτο, κάτι ευρηματικό, καταλήγοντας γελοίος-α.
Και αν ακόμα δεν σε έπεισα, δες παρακάτω τους 5 + 1 λόγους που πιστεύω ότι οι απόκριες είναι η χειρότερη εποχή του χρόνου.
1. Η επιτομή του κιτς
Καμιά γιορτή του χρόνου δεν είναι πιο κιτς από τις απόκριες. Αφόρητη πολυχρωμία, φασαρία, πολυκοσμία, κακόγουστες στολές, πλαστικές μάσκες με ανέκφραστα πρόσωπα που σε κοιτούν με θλιμμένο βλέμμα, με τρόμο ή με σατανικά χαμόγελα. Με απωθούν και με τρομάζουν οι άνθρωποι με μάσκες.
2. Ο ψυχαναγκασμός του κεφιού
Είναι απόκριες, ΠΡΕΠΕΙ να περάσεις καλά. Ποιος είπε ότι επειδή είναι απόκριες ΠΡΕΠΕΙ να περάσω καλά ή ότι ΠΡΕΠΕΙ να είναι απόκριες για να περάσω καλά; Δεν αντέχω το στημένο κέφι, τους κιτς στολισμούς και τις ανεκδιήγητες μεταμφιέσεις. Όχι, δεν περνάω καλά όταν υποφέρει η αισθητική μου. Πέρασα τέλεια στο πάρτι του Πάνου την περασμένη Τετάρτη, χωρίς στολισμούς, χωρίς μεταμφιέσεις, χωρίς ίχνος από απόκριες.
3. Οι στολές
Η εποχή που μπορούσα να ντυθώ πριγκίπισσα, νεράιδα, κοκκινοσκουφίτσα, νοσοκόμα, μπαλαρίνα, μαθήτρια, σέξι καλόγρια, κλεοπάτρα έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Δεν έχω κανένα λόγο να φοράω στολές.
Και αυτό το υποχρεωτικό ότι για να πας στο πάρτι πρέπει να ντυθείς κάτι άλλο από αυτό που είσαι, είναι τουλάχιστον εκνευριστικό.
4. Οι κλόουν
Όποιος έχει δει την ταινία "Ιt" μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Για μένα το να δω άνθρωπο με στολή και μακιγιάζ ή μάσκα κλόουν ισοδυναμεί με το να δω τρομοκράτη του ISIS έτοιμο για επίθεση αυτοκτονίας. Παράλληλα, οι κλόουν μου προκαλούν θλίψη, με αυτό το εκβιαστικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους.
5. Η μουσική
Έλεος πια με τα τζομπίτζομπά και τα κεντελαπόνγκο. Πόσα χρόνια θα ενθουσιαζόμαστε στα πάρτι ακούγοντας τα ίδια και τα ίδια τραγούδια; Τα οποία είναι και χάλια.
6. Τα θλιβερά καρναβάλια
Τα άρματα και οι στολές των «μεγάλων καρναβαλιών της χώρας» είναι ό,τι χειρότερο από άποψη αισθητικής, πρωτοτυπίας, ευρηματικότητας, λόγου ύπαρξης. Έναν ολόκληρο χρόνο προετοιμάζονται για το καρναβάλι της Πάτρας ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ και το θέαμα είναι ακριβώς το ίδιο κάθε χρόνο. Επαναλαμβανόμενες στολές, πανομοιότυπα θέματα, τεχνητό ανούσιο κέφι.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους τόσους με κουράζουν οι Απόκριες. Δεν τις αντέχω. Εσύ;
