Ο Παύλος Κοντογιαννίδης αποκαλύπτει σε συνέντευξή του ένα περιστατικό με μια μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιό.
Το μπαμ στην καριέρα μου έγινε στην Αθήνα, στο θέατρο Σούπερ Σταρ -νυν Κάτια Δανδουλάκη- με την ανανεωμένη παράσταση «Χαιρέτα μου τον πλάτανο» του Θεσσαλικού Θεάτρου. Το Σούπερ Σταρ το είχε η Έλλη Λαμπέτη, η οποία παρακολουθούσε όλες τις πρόβες. Είναι η πρώτη φορά που θα αποκαλύψω κάτι σχετικά με τη Λαμπέτη, και μάλιστα θα το κάνω με απόλυτο σεβασμό προς το πρόσωπό της. Στην πρεμιέρα είχα τρομοκρατηθεί γιατί είδα ότι, κάτω στην πλατεία, ήταν όλη η ελίτ των τεχνών και των γραμμάτων.
Με το που έπεσε η αυλαία, κατέβηκα γρήγορα τα σκαλιά, γιατί ήμουν πολύ ντροπαλός και δεν μπορούσα να αντικρίσω τον κόσμο μέσα στο ασανσέρ. Έφυγα σαν τρελός, κυνηγημένος από την ευτυχία. Και τη βλέπω κάτω στη στοά, με έναν λευκό σκούφο -είχε ξεκινήσει τότε τις χημειοθεραπείες- και θυμάμαι ένα χέρι να με πιάνει από τον ώμο. Πήγα να της μιλήσω και μου είπε κάτι απίστευτο: «Δεν θα μιλάμε για μερικά λεπτά, θα κοιτιόμαστε μόνο». Αυτή ήταν η Έλλη Λαμπέτη. Ένα αέρινο, αγγελικό πλάσμα. Σου περνούσε τα συναισθήματά της με το βλέμμα. Αυτό ήταν το «μπράβο» της. Ήταν ασύλληπτη».
