Δεύτερος από επτά αδέλφια στη Ρόδο, επειδή ήταν το πρώτο αγόρι, λειτουργούσε πάντα σαν ο μεγάλος αδελφός. Η παιδική και εφηβική ηλικία δεν ήταν εύκολη για εκείνον, όμως έμαθε από μικρός τι χρειαζόταν: το δικό του προσωπικό χώρο και ένα εισιτήριο για να φύγει από την πόλη του. «Ήταν φτωχικά εκείνα τα χρόνια» λέει ο Γιώργος Χρυσοστόμου.
«Η μάνα μου εργαζόταν, καθάριζε σπίτια, μετά δούλευε σε ένα μαγαζί με αλλαντικά. Ο μπαμπάς μου ήταν νοσοκομειακός υπάλληλος. Και όλοι μαζί αγρότες. Δουλέψαμε στο καρπούζι, στις ελιές, στο πεπόνι, στα αμπέλια, στις πατάτες. Το πρωταρχικό μου κίνητρο για να γίνω ηθοποιός ήταν ότι βαριόμουν να διαβάσω. Σκεφτόμουν πώς θα φύγω από τη Ρόδο αν δεν διαβάσω. Το θέατρο ήταν μια καλή λύση. Ήμουν μέτριος μαθητής κι έκανα το λάθος να πάω στην τέταρτη δέσμη, όπου ήταν κάτι φίλοι μου, ενώ αν πήγαινα στην τρίτη, θα μπορούσα να περάσω κάπου. Είχα πολύ καλή εξοικείωση με τα αρχαία. Με έβαζε ο πατέρας μου από μικρό να διαβάζω βίους αγίων, κάτι μεγάλα μαύρα βιβλία στα αρχαία. Αλλά το μυαλό μου τότε ήταν να βάλω στη σάκα παντόφλες, πετσέτα και να φύγω για μπάνιο και ψάρεμα.
Όμως δούλευα από 15 χρόνων, Χριστούγεννα, καλοκαίρι και Πάσχα, στα χωράφια, μπάρμαν, σε φαρμακείο, γιατί είχα δει ότι δεν έπαιζε χαρτζιλίκι. Έφηβος τώρα να μην έχεις φράγκο; Και δεν πληρούσα προϋποθέσεις, έπρεπε να έχεις μηχανάκι για να βγάλεις γκόμενα. Όταν είπα λοιπόν στον πατέρα μου, την ώρα που έτρωγε, ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, του έμεινε η μακαρονάδα στο στομάχι
Έγινε ένας κακός χαμός σπίτι. Ήταν σαν να τους έλεγα ότι φεύγω για να δουλέψω σε τσίρκο. Τους είπα “εγώ θα περάσω και δεν θα πληρώσετε και τίποτα”. Πέρασα στο ΚΘΒΕ πρώτος και πήρα 500 χιλιάδες υποτροφία. Αυτό ήταν καλό γκολάκι στους γονείς μου. Έχω κάνει γενικά πολλές δουλειές. Έχω δουλέψει ακόμα και κλόουν. Το βράδυ ήμουν μπάρμαν και το πρωί πήγαινα στα παιδικά πάρτι. Με θυμάμαι να πηγαίνω από το Κερατσίνι στην Κηφισιά πάνω στο μηχανάκι, από το ένα πάρτι στο άλλο βαμμένος, γιατί δεν προλάβαινα να ξεβαφτώ, με τα μαλλιά του κλόουν να ανεμίζουν».
