Κι αφού δυο πράγματα αγάπησα το θέατρο και τα ταξίδια νοιώθω ν απαγορεύομαι ως είδος. Απειλώ τη δημοσία υγειά.
Συγκλονίζει με την αναρτησή της η Ελένη Ράντου
Και τελικά η ζωή συνεχίζεται χωρίς εμάς. Η στιγμή μας αποφεύγει. Είμαστε συνώνυμο του Μαζί της αγκαλιάς των σταγονιδίων που προκαλεί το γέλιο ή το κλάμα σας. Φέρνουμε τον κόσμο κοντά. Να ακουμπάει ο ένας στον άλλον. Κι αυτό δεν επιτρέπεται στην παρούσα συνθήκη. Είμαστε μ’ έναν τρόπο τρομοκράτες. Σπέρνουμε τρόμο με την μεταδοτικότητα της τέχνης μας. Άρα προσωρινά- έκτος λειτουργίας και σε αναγκαστική επ’ αόριστον άδεια άνευ αποδοχών.
Κι αφού δυο πράγματα αγάπησα, το θέατρο και τα ταξίδια … νοιώθω ν’ απαγορεύομαι ως είδος. Απειλώ τη δημόσια υγεία. Προσωρινά - για πόσο άραγε; - Κλειστή».
