Καλεσμένος στην εκπομπή «Αυτός και ο άλλος» της ΕΡΤ1 βρέθηκε ο Νίκος Ορφανός, ο οποίος αναφέρθηκε στην 30χρονη πορεία του στο θέατρο και στη νέα αρμοδιότητά του ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης. Παράλληλα, μίλησε για τις συνεχόμενες καταγγελίες και τα περιστατικά βίας που γίνονται στον χώρο του θεάματος και απάντησε κατά πόσο «λυτρωμένο» ή «πληγωμένο» μπορεί να βγει το θέατρο απ’ όλο αυτό.
«Το είδα με κάποια “ανακούφιση”. Έσπασε ένα απόστημα, το οποίο συσσωρευόταν για πολλά χρόνια, για δεκαετίες. Κάποια τα γνώριζα, κάποια τα είχα ακούσει αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Επειδή είναι ένας χώρος που κυκλοφορούν πολύ εύκολα φήμες, δεν δίνω πολύ σημασία. Και γενικώς επειδή είμαι στον δικό μου κόσμο δεν ασχολούμαι πολύ με τα παρασκήνια. Εμένα δεν μου είχε τύχει ούτε να είμαι μάρτυρας ούτε να έχω υποστεί κάτι τέτοιο, με τέτοιο συστηματικό τρόπο όπως είναι οι καταγγελίες. Ήταν κάτι το οποίο δεν υπήρχε περίπτωση να μην συμβεί. Ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα καταγράφονται, τα πάντα είναι πια δημόσια και πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν παίζει κανέναν ρόλο το πόσο ταλέντο είναι κάποιος» τόνισε, αρχικά, ο ηθοποιός.
«Κάνουμε μια δουλειά που είναι ομαδική και δεν έχει κανείς το δικαίωμα, ειδικά τη στιγμή των προβών, που ο ηθοποιός είναι ευάλωτος, εκτίθεται, σε εμπιστεύεται και κατά κανόνα είναι απλήρωτος, εσύ να τον τραμπουκίζεις. Όποιος και να είσαι. Κανένα ταλέντο δεν είναι ελαφρυντικό και δεν δικαιολογεί καμία τέτοια συμπεριφορά. Είναι μια θέση εξουσίας, δεν είναι μια υπαλληλική θέση όπου είναι προκαθορισμένα τα πλαίσια, είναι μια συναισθηματική εμπλοκή. Εκεί αν πέσεις σε μια τερατώδη προσωπικότητα μπορεί να σου αφήσει πολύ βαθιά τραύματα. Ακόμα κι αν είσαι ενήλικος ή εκπαιδευμένος, γιατί ακριβώς πας με θετική διάθεση, πας ανοιχτά, εμπιστευόμενος τον άνθρωπο που έχει να σε σκηνοθετήσει, να σε διευθύνει κι αυτός, αντί να σταθεί απέναντί σου με υπευθυνότητα σε κακοποιεί. Τέτοιες θέσεις δεν είναι εξουσιαστικού τύπου. Είναι θέσεις μεγάλης ευθύνης απέναντι στον κόσμο που έχεις.
Το πρώτο χρέος του σκηνοθέτη δεν είναι να κάνει καλές παραστάσεις, είναι να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ώστε οι συνεργάτες του να μπορούν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και κατόπιν αυτή την προσφορά που θα του δώσουν να την πάρει και να την κάνει μια ωραία παράσταση. Οι ηθοποιοί είμαστε μικρά παιδιά για αυτό και λέμε παίζουμε. Αν μας δώσεις αγάπη γινόμαστε χαλί να μας πατήσεις. Αλλά δεν είναι ανάγκη να το κάνεις και να μας πατήσεις» πρόσθεσε.
Η καλοκαιρινή περιοδεία και ο σκηνοθέτης που τον έβρισε
Για την υβριστική επίθεση που είχε δεχθεί ο ίδιος από σκηνοθέτη σε μια θεατρική παράσταση πριν από χρόνια, ο Νίκος Ορφανός σχολίασε: «Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, το έχω συναντήσει αυτό και στην Πολιτική και στην Τέχνη, που όταν πηγαίνεις με θετική διάθεση ή όταν αισθάνονται ότι έχουν δίπλα τους χαρούμενους ανθρώπους δεν τους αρέσει και θέλουν να τους στραπατσάρουν. Ένας τέτοιος ήταν αυτός ο σκηνοθέτης. Δεν έχω να το καταγγείλω γιατί το χειρίστηκα, το αντιπαρήλθα. Ήταν μια στιγμή σε μια περιοδεία καλοκαιρινή που μου μίλησε με πάρα πολύ άσχημο τρόπο, γιατί είχα μπλέξει στην κίνηση και επειδή μας έβαζε να πηγαίνουμε δύο ώρες πριν από την καθορισμένη ώρα από την παράσταση, για να κάνουμε κάθε φορά ένα κομμάτι πρόβας. Κανονικά πάμε μία ώρα πριν από την παράσταση.
Εκείνη τη μέρα εγώ πήγα με μισή ώρα καθυστέρηση με αποτέλεσμα να χάσω αυτήν την πρόβα και με περίμενε πριν και μανία. Άρχισε να με βρίζει ακριβώς πίσω από την πόρτα του θεάτρου, ενώ βλέπουμε τον κόσμο που στέκεται στην ουρά για να βγάλει εισιτήρια και μας κοίταγαν. Αυτό έγινε ενώ είχαμε κάνει ήδη 30 παραστάσεις. Και ενώ στην αρχή έλεγε τα καλύτερα, στη συνέχεια αυτό άλλαξε, προφανώς ήθελε να γίνω αυλικός του, κολλητός του, δεν ξέρω. Χρησιμοποίησε χυδαίες εκφράσεις, ότι δεν είμαι επαγγελματίας, να μην ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί. Εγώ καθόμουν απλώς και τον κοίταγα. Δεν το περίμενα τόσο πολύ αλλά εκείνη τη στιγμή συναισθάνθηκα τη σπουδαιότητα της στιγμής και είπα μέσα μου ότι αν απαντήσω στην ίδια ένταση, θα ξεφτιλιστούμε και δεν θα γίνει παράσταση. Δεν άξιζε αυτό στον θίασο».
Σύμφωνα με τον Νίκο Ορφανό, τέτοιου είδους περιστατικά είναι πιο εύκολο να συμβούν στον χώρο του θεάματος στην Ελλάδα, καθώς είναι πλήρως αναξιοκρατικός και οι καλλιτέχνες -ειδικά οι ηθοποιοί- είναι πλήρως ανυπεράσπιστοι. «Δεν έχουν ούτε μάνατζερ ούτε οικονομικούς συμβούλους ούτε μια σύμβαση εργασίας. Ούτε έναn θεσμό να τους προστατέψει και να σταθεί δίπλα τους. Ακόμα και το Σωματείο, άντε να διαγράψει κάποιον, μέχρι εκεί φτάνει. Όλο αυτό θα κάνει πολύ καλό στον χώρο. Θα ξεσκαρτάρει αρκετά. Εγώ προτείνω να μιλήσουν όλοι. Να έρθουν τα πάνω κάτω, να αντιμετωπίσουμε όλοι όλους και να προχωρήσει το θέατρο σε μια αληθινή κανονικότητα, γιατί κοντεύαμε να θεωρήσουμε ότι αυτά είναι μια κανονικότητα, επειδή δεν μιλούσαμε ή τα ανεχόμασταν».
