To Καστελλόριζο ήταν μέχρι τον περασμένο μήνα το μοναδικό μέρος της Ελλάδας που δεν είχα επισκεφτεί, κι αυτό όχι επειδή δεν ήθελα, αλλά επειδή η πρόσβαση ήταν δύσκολη. Είχα προσπαθήσει αρκετές φορές, αλλά πάντα κάτι τύχαινε. Συνηθέστατα, επειδή δεν είχα πολύ χρόνο· αυτό που τύχαινε ήταν το μικρό αεροπλάνο να μην έχει θέση και, όταν έφτανε στο Καστελλόριζο, οι μισές θέσεις ήταν άδειες. Αθάνατη Ολυμπιακή!
Με τούτα και μ' εκείνα, φέτος που το καλό πλοίο Διαγόρας της Blue Star φεύγει κάθε Δευτέρα, απoφάσισα να πάω κι εγώ. Το ταξίδι διαρκεί 20 ώρες, αλλά με καλά βιβλία, laptop και ύπνο τη «βγάζεις καθαρή» και χωρίς καμπίνα. Εξαιρετικά και άνετα τα σαλόνια, καλό το φαγητό και τα σνακ, εξυπηρετικότατοι και οι άνθρωποι, γιατί πρέπει να αποδίδουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».
Ετσι λοιπόν, έπειτα από ένα μακρύ ταξίδι, έφτασα στο Καστελλόριζο, που πραγματικά κερδίζει και στις πρώτες εντυπώσεις. Καθώς πλησιάζει το καράβι τη δυτική πλευρά του νησιού, βλέπεις μόνο έναν απόκρημνο πέτρινο και αφιλόξενο όγκο. Με το που «καβατζάρει» όμως το βόρειο ακρωτήρι του νησιού, η όψη αλλάζει. Πολλές μικρές νησίδες, τοπίο πιο ομαλό και πράσινο κι ένα πολύχρωμο κουκλίστικο λιμάνι με ένα αναπαλαιωμένο τζαμί (που δεν λειτουργεί) να προϋπαντεί τον επισκέπτη στην είσοδό του. Λένε πως είναι το καλύτερο φυσικό λιμάνι στη Μεσόγειο, επειδή δεν το πιάνει κανένας καιρός.
Με το που κατέβηκα από το πλοίο, εναπόθεσα τα πράγματά μου σε μια συμπαθητική καφετέρια και πήγα να βρω κατάλυμα. Ανακάλυψα πως οι τιμές στα ξενοδοχεία ήταν αδικαιολόγητα ανεβασμένες. Αντίθετα, στα δωμάτια (studios τα περισσότερα) οι τιμές ήταν από συμπαθητικές έως πολύ καλές. Ετσι, αφού βρήκα ένα υπέροχο και τεράστιο δωμάτιο με όλα του τα «σεπρεπά», άρχισα τη γνωριμία μου με το νησί.
Το Καστελλόριζο ανήκει σε ένα σύμπλεγμα δεκατεσσάρων μικρών νησιών και βραχονησίδων, όπως ο Αγιος Γεώργιος, τα Αγριέλαια, το Μαύρο Ποινί, το Πολύφαδο, η Ρω, η Στρογγυλή, το Ψωμί και η Ψωραδιά. Επειδή είναι το μεγαλύτερο απ' όλα, γι' αυτό ονομάστηκε και Μεγίστη.
Η μικρή πόλη-λιμάνι (και τη λέω έτσι γιατί στις αρχές του 20ού αιώνα είχε 20.000 κατοίκους) έχει κτιστεί κάτω από μια ορθοπλαγιά του βουνού και είναι γραφικότατη, με τα παλαιά της σπίτια, και τα στενά δρομάκια. Σήμερα, ολόκληρο το νησί έχει περίπου 250 κατοίκους που ζουν από τον λίγο τουρισμό και τη σύνταξή τους. Ακριβώς απέναντι, μόλις στο 1,5 ν.μ., είναι οι τουρκικές ακτές και η πόλη Κας.
Το Καστελλόριζο έχει μεγάλη ναυτική παράδοση και τη ναυτική και εμπορική ανάπτυξη που κάποτε γνώρισε θα τη δείτε αποτυπωμένη στα διάφορα σπίτια και αρχοντικά. Ξεχωρίζουν οι παλιές φωτογραφίες με το λιμάνι γεμάτο ελλιμενισμένα ιστιοφόρα και υδροπλάνα της Air France, που συνέδεαν το νησί με την υπόλοιπη Ευρώπη. Κατά την απελευθέρωση, 1.400 αρχοντικά καταστράφηκαν. Ο αγγλικός στρατός, που αποτελούνταν κυρίως από αποικιακά στρατεύματα, λεηλάτησε την πόλη (οι κάτοικοι είχαν μεταφερθεί στη Μ. Ανατολή) και, προκειμένου να καλύψουν τις ευθύνες τους, έβαλαν φωτιά ισχυριζόμενοι πως εξερράγη η αποθήκη των καυσίμων.
Σήμερα θα έρθετε έως εδώ για να απολαύσετε την ηρεμία και το ελληνικό καλοκαίρι. Και αν έχετε φαντασία, μπορεί να γίνεται μέλος του «κάστινγκ» της ταινίας «Mediterraneo» που γυρίστηκε εκεί και βραβεύτηκε με Oscar.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ
Το Παλαιόκαστρο, που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Καστελλόριζου. Είναι ένας αρχαίος οικισμός με κτίσματα και δεξαμενές και δωρική ακρόπολη του 3ου αιώνα π.Χ., όπου σώζεται μια επιγραφή με τον όρο «Μεγίστη».
Το κάστρο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, που κτίστηκε τον 14ο αιώνα στον κόκκινο βράχο πάνω από την πόλη. Σώζονται μόνο τα ερείπια του κτίσματος, αλλά από αυτό προέρχεται και η ονομασία του νησιού (Castello Rosso, δηλαδή... Καστελλόριζο).
Για τον Αγιο Γεώργιο του Βουνού θα πρέπει να ανεβείτε τα 401 σκαλιά. Το μοναστήρι περιστοιχίζεται από τεράστιες φυσικές πλάκες, ενώ μέσα υπάρχει μια κατακόμβη.
Η Γαλάζια Σπηλιά ή «Σπηλιά του Παραστά» ή «Φώκιαλη» -από τις φώκιες που κατοικούν μέσα- θεωρείται ένα από τα ομορφότερα μέρη της Μεσογείου. Βρίσκεται στα νότια του νησιού κι έχει μήκος 75 μ., πλάτος 40 μ. και ύψος 35 μ., αλλά η είσοδός του είναι στο ύψος μιας μικρής βάρκας. Γι' αυτόν το λόγο είναι επισκέψιμο μόνο με μικρή βάρκα. Εχει εξαιρετικά πλούσιο σταλακτιτικό διάκοσμο που, όταν φωτίζεται από τις ανταύγειες των ακτίνων του ήλιου, παρουσιάζει ένα φαντασμαγορικό θέαμα.
Το νησάκι της Ρω βρίσκεται στα ΝΔ του Καστελλόριζου. Μπορείτε να το επισκεφτείτε με ναυλωμένο καΐκι. Εχει γίνει γνωστό από την Κυρά της Ρω, τη μοναδική κάτοικό του, που για δεκαετίες φύλαγε το νησί και κάθε πρωί ύψωνε την ελληνική σημαία.
ΠΩΣ ΠΑΜΕ
Είτε ακτοπλοϊκώς, είτε κάνοντας ένα συνδυασμό, π.χ. με αεροπλάνο ώς τη Ρόδο κι από εκεί με καράβι για Καστελλόριζο, είτε κατευθείαν αεροπορικώς. To Διαγόρας της Blue Star Ferries (Τ/210-89.19.800, www.bluestarferries.gr) φεύγει κάθε Δευτέρα στις 15:00 και το εισιτήριο κοστίζει από 19 ευρώ το άτομο η απλή μετάβαση στη σούπερ οικονομική (ανάλογα με τη διαθεσιμότητα), 53,50 ευρώ στην οικονομική, 70,50 ευρώ σε τετράκλινη εσωτερική καμπίνα, ενώ φτάνει έως και τα 176 ευρώ για μονόκλινη εξωτερική lux. Το αυτοκίνητο κοστίζει 106,50 ευρώ και η μηχανή 29 ευρώ. Ιδιες είναι οι τιμές και για τη Ρόδο. Διαφοροποιούνται μόνο στο αυτοκίνητο, που κοστίζει 85 ευρώ, και στη μηχανή (24 ευρώ). Για τη Ρόδο εκτελεί επίσης δρομολόγια η ΑΝΕΚ.
