Για πολλές γενιές, η απόκτηση παιδιών θεωρούνταν αναγκαία, ακόμη και υποχρέωση. Το να έχεις δικά σου παιδιά ήταν μέρος του να είσαι ενήλικας. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, αυτή η άποψη δεν είναι πλέον τόσο κυρίαρχη, με όλο και περισσότερους ανθρώπους να επιλέγουν να εγκαταλείψουν την τεκνοποίηση.
Από την άλλη, η πλειονότητα των ανθρώπων φαίνεται να θέλει να κάνει παιδιά, απλά σε κάποια στιγμή στο μέλλον. Οι γυναίκες εξακολουθούν να υποτιμούνται συχνά επειδή επιλέγουν να μην γίνουν μητέρες, ενώ η θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι τόσο περιζήτητη όσο ποτέ.
Ποιος έχει δίκιο όμως; Αν είστε αναποφάσιστοι για το θέμα, τι έχει να σας πει η επιστήμη; Είναι πιθανό να είστε πιο ευτυχισμένοι κάνοντας παιδιά ή χωρίς;
Αυτή είναι προφανώς μια πολύ πιο περίπλοκη ερώτηση, καθώς υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που παίζουν τεράστιο ρόλο στην απόφασή σας και στο πως θα εξελιχθεί για εσάς. Ωστόσο, παρακάτω θα δείτε τα γενικά πράγματα που συμβαίνουν στον εγκέφαλο σας όταν έχετε δικά σας παιδιά.
Τα αρχικά στάδια, όταν γεννιέται ένα μωρό, είναι πολύ έντονα, τουλάχιστον για τη μητέρα. Η διαδικασία τοκετού και θηλασμού κάνει τον οργανισμό της να πλημμυρίζει με ωκυτοκίνη, την «ορμόνη αγκαλιάς», που ενισχύει τους συναισθηματικούς δεσμούς και μας κάνει να νιώθουμε περισσότερη ευχαρίστηση με τις διαπροσωπικές σχέσεις. Και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια διαπροσωπική σχέση ισχυρότερη από αυτή μεταξύ μητέρας και μωρού. Έτσι, τα συναισθήματα που βιώνετε αν κάνετε παιδιά θα είναι πολύ πιο έντονα από αυτά που είναι πιθανό να βιώσετε χωρίς αυτά.
Ισχύει και για τους μπαμπάδες και για κάθε άλλο τύπο γονέα. Η βιολογική μητέρα μπορεί να έχει την πιο «άμεση» σύνδεση με το μωρό, με το να το έχει δημιουργήσει μέσα στο σώμα της, αλλά κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος είναι διαμορφωμένος έτσι ώστε να ανταποκρίνεται θετικά στα μωρά.
Οι μυρωδιές που έχουν, τα μεγάλα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, το μέγεθός τους, κ.α. κάνουν τον εγκέφαλο μας να βιώνει μια αυξημένη ανταπόκριση σε όλα αυτά, αναγκάζοντάς μας να προστατεύσουμε και να δεθούμε με τα μωρά. Γενικά, οτιδήποτε έχει παρόμοια χαρακτηριστικά μπορεί να προκαλέσει παρόμοια αντίδραση σε εμάς. Αυτός είναι ο λόγος που τα χαριτωμένα πράγματα γίνονται αντιληπτά ως τέτοια.
Ωστόσο, αυτή η έντονη εμπειρία του δεσμού και η επακόλουθη ευτυχία θα εξαφανιστεί τελικά. Δεν είναι ότι οι γονείς δεν αγαπούν τα παιδιά τους ή τα μετανιώνουν, αλλά τα μωρά, και αργότερα τα παιδιά, είναι πολύ απαιτητικά. Και οι γονείς είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτά.
Οι άγρυπνες νύχτες, οι βρώμικες πάνες, τα έξοδα, το χάος, το γεγονός ότι η ζωή σας δεν είναι πλέον δική σας, όλα αυτά και πολλά άλλα μπορούν πραγματικά να αυξήσουν το άγχος και τα αρνητικά συναισθήματα. Έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλός σας.
Στη συνέχεια, όμως, βιώνετε και τη χαρά του επιτεύγματος, της έντονης αγάπης για το παιδί, τη διασκέδαση που βιώνετε μαζί, τη χαρά να το βλέπετε να ωριμάζει.
Ουσιαστικά, τα στοιχεία που έχουμε υποδηλώνουν ότι το να έχεις παιδιά μπορεί να σας κάνει όντως πιο ευτυχισμένο. Μπορεί επίσης να σας κάνει να αισθάνεστε δυστυχισμένοι, ή διαρκώς αγχωμένοι, ή ανήσυχοι κ.λπ. Συνολικά, φαίνεται ότι το να έχεις παιδιά κάνει τις συναισθηματικές σου εμπειρίες πιο έντονες από ό,τι αν δεν τις έχεις. Τα υψηλά είναι υψηλότερα, τα χαμηλά είναι χαμηλότερα, και το αν αυτό σας φαίνεται καλό είναι αποκλειστικά δική σας επιλογή.
