Ο δημοσιογράφος Σωτήρης Ξενάκης και η Συμβουλευτική Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, Ιωάννα Θεοδωρακοπούλου, μίλησαν στο «Όλα για τη Ζωή μας» και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για τα προσωπεία των ανθρώπων.
Εκτός από τα παραμύθια, υπάρχουν και οι άνθρωποι που μας… παραμυθιάζουν.
«Συμβαίνει γενικά να γνωρίζουμε ανθρώπους και να είναι κάτι «άλλο», να υποκριθούμε, να είμαστε ευγενείς με ανθρώπους που δεν θα θέλαμε να είμαστε ευγενείς, αλλά πρέπει, ισχύει αυτό. Υπάρχει και η κακή εκδοχή, του «ψεύτη». Δεν κρατάω πάντα τους τύπους, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν. Άλλο το να υπάρχει η λεγόμενη «αστική ευγένεια» και άλλο το να υποκρίνεσαι και να είσαι ψεύτης», δήλωσε αρχικά ο δημοσιογράφος Σωτήρης Ξενάκης.
Τον λόγο, πήρε η ειδικός, η Συμβουλευτική Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, Ιωάννα Θεοδωρακοπούλου που ανέλυσε την επιστημονική πλευρά του ζητήματος.
«Ζούμε σε μία κοινωνία όπου υπάρχει η δυνατότητα και η ευελιξία στις μέρες μας να υπάρχουν πάρα πολλές μάσκες, διαφορετικά προσωπεία για λόγους κοινωνικών επιταγών, για το τι έχομε μάθει να κάνουμε με αυτά που θέλουν οι άλλοι και όχι εμείς, για να ενσωματωθούμε κα να υπάρχει ομοιογένεια, και φυσικά η γνωστή λέξη, ”αποδοχή”». Προβάλουμε αυτό που δεν θέλουμε να μας κάνουν, πιστεύουμε ότι αυτό που σκεφτόμαστε θα συμβεί, όντως ισχύει, και ουσιαστικά είναι σαν να ζητάμε από τον άλλον να κάνει αυτό που κάνουμε εμείς», ανέφερε η κ. Θεοδωρακοπούλου.
Η «μάσκα» στην ερωτική ζωή αντικατοπτρίζεται και στην κοινωνική ζωή μας;
«Είναι πάρα πολλές οι μάσκες που μαθαίνουμε από μικρά παιδιά. Τα «πρέπει», δηλαδή για παράδειγμα ότι το παιδί δεν πρέπει να αντιμιλάει στους μεγαλύτερους ή ότι πρέπει να τρώμε με μαχαίρι και πιρούνι, που είναι τρόποι καλής συμπεριφοράς. Πίσω από όλο αυτό, εάν ένα παιδάκι φοβάται αν δεν κάνει αυτό που του είπαν, θα απορριφθεί, θα επικριθεί, θα το αφήσουν μόνο του, αρχίζει να αποκτά μάσκες», συμπλήρωσε.
Οι μάσκες αυτές, στην ενήλικη ζωή του είναι περισσότερες αυτές που καλείται να κρατήσει προκειμένου να υποκριθεί ρόλους που πίσω από αυτούς θα γίνει αρεστός και κατά συνέπεια αποδεκτός. Ουσιαστικά υποκρινόμαστε στον εαυτό μας.
Όταν υποκρινόμαστε, αυτό έχει τα αντίθετα αποτελέσματα γιατί ουσιαστικά συνδεόμαστε με την μάσκα του άλλου.
Πώς θα καταλάβουμε εάν κάποιος έχει προσωπείο;
Μία πρώτη «ανάγνωση» είναι η χρήση των φίλτρων στα social media. Δεν βάζουμε «Χ» αλλά εάν δεν θέλουμε να συνδεθούμε με το φίλτρο του άλλου και να μην δεχθώ την αλήθεια του, τη «γύμνια» του, θα συνδεθώ με αυτό.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι όταν δεν έχει ήλιο, για παράδειγμα, και φοράμε γυαλιά γιατί θέλουμε να κρύψουμε ενδεχομένως την διάθεσή μας, ή την κόπωσή μας.
